Το υποβρύχιο αίσχος, ταφόπλακα της Βουλής

Ακούω πολλούς, νομικούς και μη, να εκφράζουν την άποψή τους για τη δικογραφία που αφορά στους Βενιζέλο –Παπακωνσταντίνου και το κλείσιμο της βουλής.

Του Βασίλη Καπερνάρου

Ανεξάρτητος βουλευτής Β' Αθήνας


Από την πλευρά της κυβέρνησης ακούγεται το επιχείρημα «Και τι θα γινόταν αν διεξαγόταν  συζήτηση στη βουλή» και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ότι «φταίει η
δικαιοσύνη που δεν κάνει καλά τη δουλειά της».

Το συμπέρασμα που εξάγεται λαμβάνοντας υπ’όψιν τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών είναι ένα, ότι έχουμε πάρει έναν επικίνδυνο και σκοτεινό δρόμο . Με ευθύνη της συγκυβέρνησης εξευτελίζεται και ο κοινοβουλευτισμός αλλά και η δικαιοσύνη.

‘Εφτασαν τόσους άνεργους, τόσους δοκιμαζόμενους ‘Ελληνες να σιχαίνονται την πολιτική και τώρα τους αναγκάζουν να σιχαθούν την δικαιοσύνη.

Οι μεθοδεύσεις είναι οφθαλμοφανείς. Κράτησαν στα συρτάρια την δικογραφία και την έφεραν στη βουλή όταν τους βόλευε, έκλεισαν τη βουλή την ημέρα που έφτασε η δικογραφία γιατί τους βόλευε και ξαφνικά οι εντιμότατοι κύριοι ΠΑΣΟΚοι έγιναν έξαλλοι με τη δικαιοσύνη.

Δεν έγιναν όμως έξαλλοι όταν η δικαιοσύνη απεφάνθη ότι ο κ.Παπακωνσταντίνου πρέπει 30.000 ευρώ εγγύηση, με τον όρο να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα χωρίς απαγόρευση από τη χώρα. 

Τότε ήταν καλή η δικαιοσύνη;

Ο δρόμος που έχει ακολουθήσει ο κ.Σαμαράς και ο κ.Βενιζέλος δεν είναι απλώς επικίνδυνος, καταλύει κάθε έννοια κράτους και πολιτισμού.

Το υποβρύχιο αίσχος τους βάζει ταφόπλακα στο ελληνικό κοινοβούλιο και την ελληνική δικαιοσύνη.

Ακόμα κι αν είναι καθαροί όπως λένε, δεν άφησαν τίποτε να εξελιχθεί φυσιολογικά, δηλαδή η δικογραφία να πάει στην ώρα της στη βουλή, να ακολουθηθούν όλες οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες και να γίνει ότι πρέπει να γίνει.

Αντί αυτού βγαίνουν σε κανάλια και ραδιόφωνα για να πουν ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα βρεθούν ποτέ οι ένοχοι.

Λυπάμαι γιατί σε τόσο δύσκολες ώρες, η παρέα των Πασοκονεοδημοκρατών παίζουν παιχνίδια που θα τους επιστραφούν με τον χειρότερο τρόπο, και για την παρέα λίγοι ενδιαφέρονται, για τον λαό όμως;

Λυπάμαι επίσης για όσους συμβουλεύουν την παρέα να αρνείται όχι την πολιτική κριτική αλλά τον έλεγχο της δικαιοσύνης.

Ο φόβος τους έχει οδηγήσει στον απόλυτο εξευτελισμό τους.