Ντέρμπι ανάπτυξης με λιτότητα στη Σύνοδο Κορυφής

Σε τροχιά σύγκρουσης με την Κομισιόν μπαίνει η Γαλλία, εν όψει και της αυριανής Συνόδου Κορυφής για την ανάπτυξη και την απασχόληση στο Μιλάνο, όπου αναμένεται ότι ο Φρανσουά Ολάντ με τη συνδρομή του Ματέο Ρέντσι θα
συγκρουστούν με το «τείχος» της λιτότητας του Βερολίνου.
Και οι δύο πλευρές φαίνεται ότι... ακονίζουν τα μαχαίρια τους και το πολεμικό κλίμα έχει διαμορφωθεί ήδη τις προηγούμενες ημέρες με αιχμηρές δηλώσεις ένθεν και ένθεν.

Το Παρίσι εμφανίζεται πλέον ανυποχώρητο στον προϋπολογισμό κατά της λιτότητας που έχει καταρτίσει για το 2015 παρά την έντονη φημολογία πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα τον απορρίψει.


Δια στόματος του Γάλλου πρωθυπουργού, Μανουέλ Βαλς, η Γαλλία «δεν μπορεί να κάνει περισσότερα» για τον προϋπολογισμό της. «Το να πάμε πιο μακριά (στη μείωση του ελλείμματος) είναι αδύνατο, όχι μόνο για πολιτικούς λόγους, όχι μόνο επειδή θα εξαφανιστεί ένα κοινωνικό μοντέλο, όχι επειδή οι Γάλλοι δεν θα το δέχονταν, αλλά απλώς επειδή είναι τεχνικά αδύνατο», δήλωσε ο Βαλς. «Το να πάμε πιο μακριά δεν θα μας δώσει τα μέσα για να υποστηρίξουμε την ανάπτυξη και θα εμπόδιζε κάθε πιθανότητα ανάκαμψης», πρόσθεσε, ξεδιπλώνοντας την επιχειρηματολογία του στρατοπέδου υπέρ της ανάπτυξης.

Σύμφωνα με τον Βαλς, «η επιλογή που έγινε για πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται, δεν λαμβάνει υπόψη της το πολύ χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης. Σήμερα οι πολιτικές λιτότητας δεν επιτρέπουν να προχωρήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση».

Οριο στις περικοπές
Αλλωστε και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, σε συνέντευξή του υπογραμμίζει ότι οι περικοπές ύψους 50 δισ. ευρώ που προβλέπονται στον προϋπολογισμό είναι ένδειξη δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξηγεί ότι «οι κρατικές δαπάνες είναι χρήματα που παραμένουν μέσα στο σύστημα. Εάν τα αφαιρέσεις, θα προκαλέσεις σοκ. Τα 50 δισ. είναι το όριο μεταξύ της επίδειξης υπευθυνότητας στον προϋπολογισμό και της πρόκλησης ενός κύματος ύφεσης».

Το ενδεχόμενο απόρριψης του γαλλικού προϋπολογισμού από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αποτελεί έκπληξη για το Παρίσι - όταν άλλωστε ο Μανουέλ Βαλς είχε επιχειρήσει να πείσει την Ανγκελα Μέρκελ για την ανάγκη να δοθεί παράταση στη Γαλλία προκειμένου να επιτύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους, η Γερμανίδα καγκελάριος τον είχε παραπέμψει στην κρίση της Κομισιόν. Η κυβέρνηση Βαλς και ο Φρανσουά Ολάντ γνώριζαν εξαρχής, λοιπόν, ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μάλιστα με την παλιά της σύνθεση, καθώς η Κομισιόν του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ μιας πιο ελαστικής «ερμηνείας» των ευρωπαϊκών κανονισμών, αναλαμβάνει καθήκοντα στις αρχές Νοεμβρίου.

Η Μέρκελ δεν θέλησε να σχολιάσει τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Προφανώς αναμένει την απάντηση της Κομισιόν για να ενισχύσει την άποψη που έχει ήδη εκφράσει -προκαλώντας την οργή του Ματέο Ρέντσι-, ότι δηλαδή κάθε χώρα οφείλει να κάνει τα «μαθήματά» της για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της.

Προσχέδιο
Πάντως, ορισμένες πληροφορίες ανέφεραν ότι η Κομισιόν δεν έχει ακόμη στα χέρια της το γαλλικό προσχέδιο και άρα δεν είναι της παρούσης η συζήτηση για το εάν θα απορριφθεί ή όχι. Ενα δεύτερο σενάριο που παρουσιάζει το Reuters είναι να επιβληθούν κυρώσεις στη Γαλλία από την Κομισιόν, αλλά να της δοθεί η διετής παράταση.

Πηγές από τις Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι αυτό θα είναι η «χρυσή τομή», καθώς θα επιτρέψει από τη μια στη Γαλλία να πάρει μια ανάσα και ταυτόχρονα από την άλλη δεν θα φανεί ότι υπάρχει υποχώρηση από τις αρχές του Συμφώνου Σταθερότητας. Το ερώτημα, βέβαια, είναι με ποιους όρους θα δοθεί αυτή η παράταση και αν το Παρίσι θα τους αποδεχτεί, καθώς τόσο ο Ολάντ όσο και ο Ρέντσι φαίνονται αποφασισμένοι να πιέσουν για ουσιαστικές αλλαγές στην εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανονισμών.

Στο μεταξύ, οι εξελίξεις αυτές δυσχεραίνουν ιδιαίτερα τη θέση του Πιερ Μοσκοβισί, του υποψήφιου επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων. Ο Γάλλος πρώην υπουργός Οικονομικών έχει περιθώριο μέχρι σήμερα για να απαντήσει γραπτώς σε νέες ερωτήσεις από τους ευρωβουλευτές, και κυρίως τους συντηρητικούς, που έχουν μετατρέψει την υποψηφιότητά του σε πολιτικό «παιχνίδι εξουσίας». Κεντρικός άξονας των ερωτημάτων είναι κατά πόσο θα δεχτεί να επιβάλει κυρώσεις στην πατρίδα του.