Η Ελλάδα στο έλεος των τοκογλύφων

Με τα χρήματα του πρώτο αγγλικού δανείου, αποφασίστηκε να αγορασθούν από την Αγγλία πέντε πολεμικά πλοία. Αλλά, οι <<φιλέλληνες>> δανειστές δολίως αποφάσισαν, γιατί οι μίζες ήταν μεγαλύτερες και τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα υπαγόρευαν ότι ήταν πιο συμφέρουσα για
αυτούς η ναυπήγηση και όχι η αγορά έτοιμων πλοίων. Έτσι παρήγγειλαν σε ναυπηγείο του Λονδίνου την ναυπήγηση των πέντε πλοίον. Το ίδιο όμως ναυπηγείο είχε να εκτελέσει παρόμοιες παραγγελίες του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, πατέρα του Ιμπραήμ, που είχε ήδη καταλάβει την Πελοπόννησο. Έπρεπε λοιπόν να καθυστερήσει όσο γίνεται η παράδοση των πλοίων, για να μην χρησιμοποιηθούν εναντίον του αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ. Το τι οικονομικά και διπλωματικά παιχνίδια παίχτηκαν τότε για να μην εκτελεστούν εγκαίρως οι ελληνικές παραγγελίες δεν περιγράφεται! Εννοείται, ότι το πολιτικοοικονομικό σχέδιο των δανειστών μας πέτυχε. Από τα πέντε πλοία με την πάροδο των ετών ήρθαν μόνο τρία. Πρώτα ήρθε η Καρτερία, τον Σεπτέμβριο του 1826, σώα μεν αλλά με πολλές αβαρίες. Μετά τον Αύγουστο του 1827 ήρθε η Επιχείρησις που όταν ξεκίνησε το ταξίδι της παρά λίγο να βουλιάξει στα άβαθη του Τάμεση, και σώθηκε με μεγάλες αβαρίες, ρυμουλκούμενη από αγγλικό πολεμικό και έφθασε εδώ στραπατσαρισμένη και να... γέρνει. Ναι, να γέρνει! Ύστερα, τον Οκτώβριο του 1828- όταν πια είχε φύγει ο Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο- ήρθε ο Ερμής και αυτός με με σοβαρά προβλήματα και ελλείψεις. Ο Ακαταμάχητος, κάηκε πριν βγει ακόμα στην ανοιχτή θάλασσα- σκάσανε τα καζάνια του- και τα άλλα δύο σάπισαν μέσα στο λιμάνι του Τάμεση. Μετά από αυτό το φιάσκο, η ελληνική κυβέρνηση στράφηκε στα ναυπηγεία του Νεοβόρακου- όπως έλεγαν τότε την Νέα Υόρκη της Αμερικής και παρήγγειλε δύο μεγάλες και έξι μικρές φρεγάτες. Οι Αμερικάνοι αφού πήραν την προκαταβολή δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να ζητούν συνεχώς δολάρια για να συνεχίσουν την ναυπήγηση. Τις εργασίες ναυπήγησης παρακολούθησε για λογαριασμό της Ελλάδας, ένας απόστρατος Γάλλος στρατηγός του Ιππικού, που τον είχαν διορίσει οι Άγγλοι δανειστές με ηγεμονική αντιμισθία, πλην τα παραγγελθέντα πλοία, δεν έλεγε να να κατασκευασθούν. Το << Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου>> που χειριζόταν τα θέματα αυτά για λογαριασμό της Ελλάδας έστειλε στην Αμερική τον Αλέξανδρο Κοντόσταυλο για να βρεθεί μία λύση. Στο μεταξύ, εννοείται, ότι η τουρκοαιγυπτιακή αρμάδα, με τα 80 πολεμικά της, αλώνιζε στις ελληνικές θάλασσας και ο Ιμπραήμ ερήμωνε τον Μοριά. Ο Κοντόσταυλος ζήτησε στη Νέα Υόρκη την βοήθεια ενός διάσημου δικηγόρου, ονόματι Έμμετ, ο οποίος αφού μελέτησε τον φάκελο της υπόθεσης του απάντησε ότι << δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, βρίσκεστε στο έλεος των εμπόρων.>>
Τι να κάνει πια ο Κοντόσταυλος. Άρχισε να τρέχει δεξιά και αριστερά. Τα γνωστά. Στους υπουργούς, στους βουλευτές, στους γερουσιαστές, στον υπουργό των Εξωτερικών... Τελικά έφθασε στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Άνταμς. Με τα πολλά το μόνο που κατάφερε ήταν να δεχθεί το αμερικάνικο ναυτικό να αγοράσει την μία από τις φρεγάτες που είχαν ήδη ναυπηγηθεί, στο εν τρίτο της τιμής και το τίμημα να καταβληθεί στο ναυπηγείο, για να εξοφληθεί και να μας παραδοθεί η δεύτερη, που ήρθε στο Ναύπλιο, ονομάστηκε Ελλάς και να παραχωρήθηκε, το 1827, στον περιβόητο αρχιναύαρχο του ελληνικού στόλου, Κοχράν, ως ναυαρχίδα-θαλαμηγός- με καπετάνιο τον Μιαούλη, ο οποίος, τέσσερα χρόνια αργότερα την έκαψε στον Πόρο, για να εκδικηθεί τον Καποδίστρια! Χρήμα, κόποι, βάσανα, δάκρυα, αίμα, θυσίες, προδοσίες!
Όλα Στο Φως του Θεόδωρου Παναγόπουλου