Νίτσε και Μάρκος Αυρήλιος

Ο Νίτσε γράφει στο βιβλίο του Χαρούμενη Επιστήμη του 1882 <<Τι λέει η συνείδησή σου: Πρέπει να γίνεις ο άνθρωπος που είσαι>> Να γίνεις ότι κρύβεις. Μπορεί να είσαι θαρραλέος, μπορεί να είσαι ευγενικός, μπορεί όμως να είσαι
σαδιστής, ψεύτης, ανήθικος, δολοφόνος. Προτείνει ο Νίτσε να αφεθούμε στα ένστικτά μας. Ο Γερμανός φιλόσοφος βρίσκεται απέναντι σε πολλούς αρχαίους φιλόσοφους. Ο Σωκράτης θεωρούσε ότι όλοι μπορούν να διδάσκονται την αρετή και να γίνονται καλύτεροι από αυτό που είναι. Ο Αριστοτέλης μιλάει για τις έξεις, τις συνήθειες που αν είναι καλές κάνουν κάποιο καλό, αν είναι κακές κάνουν κάποιον κακό. Ο άνθρωπος που πρέπει να γίνει κάποιος ποιος είναι; Είναι τα πάθη του; Τα συναισθήματά του; Και αν είναι έρμαιο αυτών ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει κάτι; Προσωπικά πιστεύω πως μάλλον όχι. Ο Νίτσε σταμάτησε να αναρωτιέται για τον αγαθόν άνθρωπον. Διαλέγει την απόλυτη ελευθερία. Και ένας άλλος φιλόσοφος είχε πει ότι πρέπει να σταματήσουμε να αναζητούμε τον αγαθό και καλό άνθρωπο. Ήταν ο Μάρκος Αυρήλιος. Ο στωικός φιλόσοφος αυτοκράτορας στο 5 κεφάλαιο του έργου του Τὰ εἰς ἑαυτόν γράφει: << Μηκέθ᾽ ὅλως περὶ τοῦ οἷόν τινα εἶναι τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα διαλέγεσθαι, ἀλλὰ εἶναι τοιοῦτον.>> Δηλαδή: Μην ξοδεύετε άλλο χρόνο συζητώντας για το τι είναι ο αγαθός άνδρας αλλά γίνετε σαν αυτόν. Τι έχει περισσότερη σημασία τελικά; Να αφεθούμε στον εαυτό μας και όπου μας βγάλει; Ή να πολεμήσουμε την άσχημη πλευρά μας και να γίνουμε όσο πιο καλοί μπορούμε; Τι λέει τελικά η συνείδησή μας;