Στο αγροτοκίνημα από τα προικισμένα μόνο με ισοβιότητα και μονιμότητα αγροστελέχη και τα λίγα προσκυνημένα και προσαρμοσμένα στην αγροτοηγεσία ασπόνδυλα στελέχη
αστικής και εργατικής προέλευσης, αυτό το διμούτσουνο της σκέψης λογίζεται αλάνθαστο. Έφτασε εποχή μάλιστα που όσο περισσότερο σκράπας μαρξιστικά, σχολικά και μπατίρης ήσουν και τόσο και πιο αλάνθαστος. Υπήρξε πούρα διαλεκτική εποχή που για να είσαι κουμουνιστής έπρεπε να φοράς τραγιάσκα, άλλη να είσαι φυματικός, άλλη να έδινες δύο σκαμπίλια σε αστυφύλακα, άλλη μπατίρης, άλλη προλετάριος κλπ. Με τέτοιες πεποιθήσεις και σε τέτοιες συνθήκες πειθαρχίας "και ένας γάιδαρος να ήταν Γενικός Γραμματέας του κόμματος ΕΓΩ θα πειθαρχούσα" και με αντιλήψεις σαν "η ηγεσία έχει πάντα δίκιο" δίκην αιώνιας αληθείας ή κατά το σαραφικό "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο". Ο πελάτης έχει δίκιο, όταν έχει, το πάντα είναι δοξολογίες θρησκείας. "Το κόμμα και τα σκυλιά δεμένα" μαζί με το νεότευκτο "ένα είναι το κόμμα" λες και κανείς φέρνει αντίρρηση για το ένα. Η αντίρρηση είναι για την ποιότητα του "ενός και μοναδικού" στο οποίο εκτός των άλλων τον βαθμό της σωματικής αναπηρίας του κάθε λαβωμένου αγωνιστή ή της αρρώστιας του δεν τον καθρίζουν οι γιατροί αλλά τα κομματικά στελέχη και μάλιστα αλάνθαστα αν και τα στελέχη είναι ανθρωπάκια αγροτονοσοκομάκια με όλα τα ελαττώματα της πονηρής ανθρώπινης φύσης. Το βαθμό όμως της πνευματικής αναπηρίας και βουλιμίας για εξουσία των τέτοιων στελεχών τον καθόρισε τελεσίδικα η ιστορία και οι ήττες της. Συνεπώς κανένας δεν τους κακολογεί. Σε τέτοιο κλίμα μονολιθικής πειθαρχίας και εξουσίας και μάλιστα σε Μεσογειακές χώρες "απαραίτητης γιατί δένει το κίνημα και το οδηγεί στην κατάληψη της εξουσίας..." Το πιο εύκολο πράγμα με το τόσο εχθρικό και πεπειρασμένο αντικομουνιστικό περίγυρο και το τόσο κουτό στελεχικό δυναμικό είναι η είσοδος και η άνοδος πράκτορα αρκεί να έχει μία προσεκτική σύνδεση και οδηγίες. Η άνοδος είναι εξασφαλισμένη. Αρκούν πειθαρχία, ποτέ διαφορετική γνώμη, διαρκές επαναστατιλίκι, ανοησία, λίγη μνήμη, ζωηρό χειροκρότημα και στα χείλη πάντοτε "όπως είπε και ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του τιμημένου κόμματός μου" και τσιτάτα, μπόλικα τσιτάτα. Λίγα από αυτά που δεν αναφέρονται ποτέ και που έχουν γίνει στην πλάτη μας, στη γειτονιά μας.
Απόσπασπα από το βιβλίο του Πάνου Μποτσάκη Πετρέλαια Αιγαίου-Λιβυκού-Ιονίου 1980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..