Κατεβάσανε τις σημαίες, μπήκαν στα σπίτια τους, μετράνε τα λεφτά τους.Γιάννης Ρίτσος

Στις επετείους του θανάτου του Αλέκου Παναγούλη συνηθίζεται να ακούγεται το σύνθημα Ζει. Δυστυχώς, σαράντα χρόνια μετά, στη σημερινή απολιτική εποχή, όπου η ιδιώτευση και  τα

προσωπικά μικροσυμφέροντα  κυριαρχούν, θα λέγαμε ότι ο Παναγούλης δεν ζει στις καρδιές των ανθρώπων ενθυμούμενοι τον  στίχο του Γιάννη Ρίτσου: Κατεβάσανε τις σημαίες, μπήκαν στα σπίτια τους, μετράνε τα λεφτά τους. 

Στίχοι του Αλέκου Παναγούλη. 

Μη κλαις για μένα

ας ξέρεις πως πεθαίνω

να με βοηθήσεις δε μπορείς

Μα δες εκείνο το λουλούδι

για κείνο που μαραίνεται σου λέω.

Να το ποτίσεις.

Ένα σπιρτόξυλο για πέννα

αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι

το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί.

Μα τι να γράψω;

Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω

Παράξενο και πήζει το μελάνι

Μέσ' από φυλακή σας γράφω

στην Ελλάδα

 

Ζωντάνεψα τους τοίχους

φωνή τους έδωσα

πιο φιλική να γίνουν συντροφιά.

Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν

να μάθουνε που βρήκα την μπογιά.

Οι τοίχοι του κελιού

το μυστικό το κράτησαν

κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού

Όμως μπογιά δεν βρήκαν

Γιατί στιγμή δεν σκέφτηκαν

στις φλέβες μου να ψάξουν