Tι είδους δημοκρατία έχουμε;

«Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (Σύνταγμα της Ελλάδας, Άρθρο 1). Αυτό είναι γραμμένο στα «χαρτιά», τώρα αν ισχύει, πότε και κατά πόσο αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί
βλέπετε η δημοκρατία που γεννήθηκε σε αυτήν εδώ τη χώρα, ουδεμία σχέση έχει με τα σημερινά απομεινάρια της.

Η λέξη δημοκρατία προέρχεται από τις λέξεις «δήμος» που σημαίνει λαός και «κρατώ» που σημαίνει εξουσιάζω. Η πρώτη θετική συμβολή προς την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας (και η μόνη πραγματική δημοκρατία) έγινε από τον Σόλωνα (639-559π.Χ.), ο οποίος με τους σεισάχθιους νόμους κατάργησε τα εκκρεμή χρέη, απελευθέρωσε αναδρομικά όλους τους υποδουλωμένους οφειλέτες και επέστρεψε τα δημευμένα περιουσιακά στοιχεία στους δικαιούχους. Επίσης ένα σημαντικό βήμα προς την δημοκρατία ήταν η εισαγωγή της συλλογικής άσκησης εξουσίας, ώστε να συμπεριληφθούν οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις στο συμβούλιο των πολιτών (Εκκλησία του Δήμου) και στο λαϊκό δικαστήριο (Ηλιαία). Για να λειτουργήσει το παραπάνω μέτρο, ο Σόλωνας συσχέτισε την κατοχή υψηλών αξιωμάτων με την περιουσία και όχι με την καταγωγή, ενώ ίδρυσε, τέλος, την βουλή των 400. Ένας άλλος θεμελιωτής της δημοκρατίας ήταν και ο Κλεισθένης (570-507π.Χ.) ο οποίος, «νικώντας» την τυραννία και έπειτα από εξορία, με το νέο πολιτειακό σύστημα κατάργησε τους θεσμούς των φυλών και των γενών και με σχέδιο χώρισε την κάθε φυλή και διάσπασε την τοπική δύναμη της. Έτσι οι κάτοικοι έπαιρναν το όνομα τους από τον δήμο τους και καταργήθηκε η παλαιά διάκριση ανάμεσα σε παλιούς Αθηναίους και νεοπολίτες. Επίσης για να προστατεύσει το νέο πολίτευμα από την επιβολή της τυραννίδας, απομάκρυνε από την κορυφή της πολιτείας τον επώνυμο άρχοντα και καθιέρωσε τον οστρακισμό όπου οι πολίτες έγραφαν σε ένα όστρακο το όνομα κάποιου που θεωρούσαν επικίνδυνο για το πολίτευμα. Αν οι ψήφοι υπέρβαιναν τους 6.000 τότε αυτός εξοριζόταν από την Αθήνα για 10 χρόνια αλλά όταν επέστρεφε είχε κανονικά τα πολιτικά του δικαιώματα.

Περνώντας στον λεγόμενο «χρυσό αιώνα» του Περικλή (495-377 π.Χ.) συναντάμε μία πολύ διαφορετική δημοκρατία από αυτήν του Σόλωνα και του Κλεισθένη, μία «τυραννική δημοκρατία» εφόσον ο Περικλής παρέλαβε την Αθήνα στο ζενίθ της μετά από την δόξα και την λάμψη των Μηδικών και την παρέδωσε στον Πελοποννησιακό πόλεμο (431-404 π.Χ.), τον πιο καταστρεπτικό εμφύλιο στην ιστορία των Ελλήνων. Ονομάζεται «τυραννική» γιατί φέροντας το παράδειγμα των Μιλήσιων θα δούμε ότι τους κατέστρεψε επειδή δεν ενώθηκαν στην Αθηναϊκή συμμαχία. Ο Θουκιδίδης σχολιάζει σκληρά περί αυτού «οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν». Βέβαια όλοι γνωρίζουν πως στον λαμπρό αιώνα του Περικλή έγιναν τα μεγαλύτερα έργα τέχνης καθώς και εκείνη την εποχή στην Αθήνα διέμεναν λαμπρές προσωπικότητες όπως ο Σωκράτης, ο Ηράκλειτος, ο Παρμενίδης, ο Εμπεδοκλής, ο Λεύκιππος, ο Αναξαγόρας, ο Πίνδαρος καθώς και ο Ιπποκράτης και ο Φειδίας. Στην αρχιτεκτονική έχουμε την Ολυμπία της Ήλιδας και την Ακρόπολη της Αττικής. Η οποία Ακρόπολη σώζεται έως και σήμερα και μας «μαρτυράει» λίγη από την αίγλη της τότε Αθήνας, καθώς και έχει περάσει πολλές καταστροφές αλλά στέκεται ακόμα αγέρωχη στα βάθη των αιώνων.

Αν ζούσε σήμερα ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης και παρατηρούσε τα πολιτικά συμβάντα γύρω του, θα εξηγούσε «Γιατί δεν είμαι δημοκράτης». Θα ανέλυε για μία ακόμη φορά το γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα καταστρέφει το έθνος. Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Πολιτικά» εξηγεί το βασικό ελάττωμα της δημοκρατίας: εξομοιώνει τα ανόμοια και εξισώνει τα άνισα. Η δημοκρατία δίνει μία ψήφο, σε κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ενεργού πολιτικής δράσεως. Έχει ως βασική αρχή την πλειοψηφία, άνευ προϋποθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπει (ή δεν αποτρέπει) την δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού. Δηλαδή αν αλλάξει η εθνολογική σύσταση ενός πληθυσμού, μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας του κράτους. Αν για παράδειγμα στην Γαλλική δημοκρατία, κάποια στιγμή οι Άραβες γίνουν πλειοψηφία, το δημοκρατικό καθεστώς τους επιτρέπει όχι μόνον να πάρουν την εξουσία, αλλά να αλλάξουν τον χαρακτήρα του κράτους, από γαλλικό σε αραβικό. Αυτό το έγκλημα μπορεί να διαπραχθεί διότι απλούστατα το δημοκρατικό πολίτευμα δεν ενδιαφέρεται για το έθνος, για την φυλή, για την ιστορία, για τον πολιτισμό. Ενδιαφέρεται πάνω απ’ όλα για ψήφους. Ασχέτως από ποιόν προέρχονται οι ψήφοι.

Πάντα μία εποχή πρέπει να συγκρίνεται με το πριν και το μετά όπως αναφέραμε παραπάνω εκτός από το σήμερα που συγκρίνεται μόνο με το πριν. Και αν έρθουμε στις μέρες μας εκεί βλέπουμε το πολίτευμα στον χειρότερο βαθμό του. Τόσο όσο δεν ξέρουμε αν είναι όντως αυτό που νομίζουμε. Διότι η Ελλάδα πέρασε από όλα τα πολιτεύματα.

 Βασιλεία δεν έχουμε αλλά μας κυβερνούν συγκεκριμένες οικογένειες και τα παιδιά τους,

 ολιγαρχία δεν έχουμε αλλά οι 300 έχουν τον νόμο περί μη ευθύνης με το δικαίωμα να κλέβουν          ασύστολα,

 τυραννία δεν έχουμε αλλά μερικοί πολίτες αντιμετωπίζονται σαν σκλάβοι,

 δικτατορία δεν έχουμε αλλά μας αναγκάζουν να υπομένουμε ότι θέλουν οι λίγοι,

 τουρκοκρατία δεν έχουμε αλλά οι φόροι που πληρώνουμε είναι χρυσάφι και οι παροχές μηδαμινές.

Το πιθανότερο λοιπόν είναι να έχουμε το πολίτευμα της ασυδοσίας που ονομάζουμε δημοκρατία αλλά συνδυάζει όλα τα παραπάνω.

tgbnews.com