εξωτερικό, σε γνωστό ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας, διαβάσαμε στο προφίλ του Ηλία Μόσιαλου.
Πότε θα αποκτήσει και η χώρα σωστές ρυθμιστικές αρχές και συστήματα ποιοτικού ελέγχου; Το πρόβλημα βέβαια είναι βαθύτερο και έχει σχέση με την επικράτηση απαράδεκτων πρακτικων σε μέρος του συστήματος υγείας., αναρωτιέται ο Ηλίας Μόσιαλος.
Ακολουθεί η περιγραφή της γιατρού για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έφυγε ο πατέρας της>
“Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το θάνατο του πατέρα μου και θα ήθελα να καταθέσω πως έγιναν τα πράγματα ως κόρη που τυχαίνει να είμαι καρδιολόγος.
Ο πατέρας μου στις 16 Οκτωβρίου επισκέφθηκε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο κατόπιν συνεννόησης μου με το διευθυντή του νοσοκομείου κ λόγω δύσπνοιας που είχε παρουσιάσει. Ο ίδιος είχε μικρή αναιμία κ ο τελευταίος υπέρηχος καρδιάς είχε δείξει μετρίου βαθμού στένωση βιοπροσθετικης βαλβίδας μετά τα 10 χρόνια τοποθέτησης της κ καλό κλάσμα εξώθησης στο 60%. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη συνεννόηση μου με το διευθυντή του νοσοκομείου (όχι της μονάδας αλλά ολοκλήρου του νοσοκ) ότι να μπει μέσα ώστε να διευκρινίσουμε αν η δύσπνοια είναι αποτέλεσμα της αναιμίας είτε άλλου προβλήματος.
Εκείνη τη Δευτέρα κάνει έναν υπέρηχο κ ο καρδιολόγος – με πολυετή εμπειρία στο χώρο – με ενημερώνει ότι το κλάσμα εξώθησης έπεσε από 60 στο 20%. Η δίκη μου άποψη ήταν ότι έπρεπε να μείνει μέσα για να κάνει στεφανιογραφία, εκείνοι τον παρέπεμψαν σε μια νεαρή γιατρό η οποία τον φόρτωσε σε 4 νέα φάρμακα καρδιακής ανεπάρκειας κ επειδή εκείνοι είχαν βγαλει τη διάγνωση low flow low gradient στενωση της βιοπροσθετικης βαλβίδας (λογικό με πτώση κλάσματος) ήθελαν να κάνει TAVI valve into valve.
Εγώ εκείνη τη μέρα είχα ήδη μεταφέρει όλα τα χρήματα μου από την Αγγλία στο ιδιωτικό νοσοκομείο ώστε να γίνουν τα πάντα όσα ήταν απαραίτητα.
Κ θυμάμαι τη συζήτηση από τη τηλέφωνο, μια ατελείωτη συζήτηση για χρήματα κ αμοιβές. Κ έλεγα στη γιατρό «δεν με νοιάζει ποσά χρειάζονται, θεωρώ ότι ο πατέρας μου πρέπει να είναι εσωτερικός ασθενής» – φτάσαμε σε ένα σημείο που ο αδερφός μου δικαίως είπε να μην είμαι παρεμβατική με τους γιατρούς κ έτσι σεβάστηκα το γεγονός ότι την Πέμπτη 19 Οκτώβρη θα έκανε αξονική.
Όπως είναι γνωστό έχω εξειδικευτεί στην καρδιαγγειακή απεικόνιση. Κ αν για συναισθηματικούς λόγους δεν θα μπορούσα να εκφέρω γνώμη για την αξονική του πατέρα μου, αν μη τι άλλο είχα από πίσω μου 10 ανθρώπους του Cleveland Clinic να δουν τις εικόνες. Ζητούσα την αξονική ώστε να κάνουμε ένα πλάνο πριν φύγω για Ελλάδα – περνάει ένα βράδυ τίποτα, την επόμενη μέρα στη γιατρό «αγαπητή μου Χ μπορείς σε παρακαλώ να μου στείλεις τις εικόνες της αξονικής ή να μου πεις τι δείχνει» … «ναι ναι θα στα πω – δεν είναι ακόμα έτοιμα»
Περνάει κ η Παρασκευή κ φτάνει Σάββατο πρωί. Κ μιλάω με τον πατέρα μου – του λέω «σε παρακαλώ πήγαινε στο νοσοκομείο κ έρχομαι κ εγώ, ετοιμάζομαι να μπω στο αεροπλάνο». Ο αδερφός μου τον πήρε με το αυτοκίνητο κ πήγαν στο ιδιωτικό νοσοκομείο. Μου τηλεφωνεί ο αδερφός μου ότι στην είσοδο του είπαν «ποιο δωμάτιο θέλετε : των 200,300 ή 400 ευρώ» κ η απάντηση μου ήταν «έχετε λάβει ένα υπέρογκο ποσό από Αγγλία, βάλτε τον άνθρωπο σε ένα δωμάτιο φτάνει να τον κάνετε καλά» κ εντέλει μπήκε στην εντατική.
Δεν άντεξε πάνω από 2 ώρες γιατί ήταν σε καρδιογενες σοκ. Κ ενώ ήταν σε καρδιογενες σοκ, κανείς δεν σκέφτηκε να του βάλει ενδοαορτικη αντλία ούτε να αυξήσουν τα ινοτροπα.
Έφτασα κ δεν πρόλαβα να τον δω ζωντανό. Για την ακρίβεια τους χτυπούσα το κουδούνι κ τους έλεγα ότι είμαι γιατρός κ δεν μου άνοιγαν.
Στην αναμονή κ μισή ώρα μετά το θάνατο, μου φέρνουν ένα cd – μου λέει η γιατρός «αυτή είναι η αξονική – δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τη μάζα πάνω στη βαλβίδα» …ήταν ένας θρομβος πάνω στη βαλβίδα κ ο ακτινολόγος καθώς κ η καρδιολόγος ούτε εξέφρασαν την ανησυχία τους από την Πέμπτη το βράδυ ούτε το πόρισμα είχαν κάνει.
Την επόμενη μέρα πήγα στο ιδιωτικό νοσοκομείο μόνη μου να πάρω τα υπάρχοντα του πατέρα μου. Δεν μπορούσαν οι γιατροί να με κοιτάξουν στα μάτια. Εγώ ήμουν χαμένη. Οποιαδήποτε εξήγηση κ οποιαδήποτε συγνώμη ήταν επι ματαίω.
Μια εβδομάδα μετά με πήρε τηλέφωνο κ ο διευθυντής ο οποίος ήταν άφαντος αρχικά. «Ιουλια μου δεν ήξερα τίποτα για το θρόμβο, δεν είχα ιδέα…κ η γιατρός στην οποία έδωσα τον πατέρα σου έχει κάνει x μήνες μετεκπαίδευση στο εξωτερικό…(μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιωπής) …να σε φέρουμε στην Ελλάδα ως διευθύντρια» …
Δυο μέρες μετά ο θείος μου πέθανε στο ίδιο νοσοκομείο από σήψη μετά από χειρουργείο ρουτίνας στην άνω κοιλιακή χώρα. Ένας χρόνος κ είναι σαν χθες. Ο πόνος απίστευτος κ όσοι γνώρισαν τον πατέρα μου μπορούν να καταλάβουν το κενό που άφησε.
Πλέον το ένα και μοναδικό μου μάθημα είναι ότι δεν πηγαίνω κατά νοσοκομείο αλλά ανάλογα με τον άνθρωπο. Είναι ο κύριος Y καλός γιατρός; Και σε τέντα να κάνει το ιατρείο του, τουλάχιστον θα έχει το φόβο Θεού να παραπέμψει τον ασθενή κάπου άλλου.’
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε και εσύ μια αλήθεια ή ένα ψέμα ή κι ακόμα άλλη μιά αοριστία..