"Παίζονται μπίζνες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ενώ ταυτόχρονα στήνονται εμφανείς και αφανείς πολιτικοοικονομικές κολεγιές, οι οποίες στην πορεία δεν αποκλείεται να διεκδικήσουν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας."!!!!!

Σε ολομέτωπο πόλεμο οικονομικών συμφερόντων, στο φόντο ευρύτερων παιχνιδιών εξουσίας, με πρωταγωνιστές εφοπλιστές, εκπροσώπους μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και γνωστών πολιτικών τζακιών εξελίσσονται οι
αυτοδιοικητικές εκλογές στον Πειραιά.

 Η ανακοίνωση του συνδυασμού «Πειραιάς Νικητής» με επικεφαλής ιον Γιάννη Μώραλη και υποψήφιους, μεταξύ άλλων, τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Πέτρο Κόκκαλη προβλημάτισε. Ιδίως καθώς ανέτρεψε γρήγορα τα δεδομένα και απειλεί να θέσει εκτός μάχης τον νυν δήμαρχο -και εκλεκτό του πρωθυπουργού- Βασίλη Μιχαλολιάκο. Ο Μιχαλολιάκος, εκτός από το Μαξίμου, έχει τη στήριξη του Δημήτρη Μελισσανίδη με σκοπό τις «κοινές» μπίζνες και απέναντι του τον Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ.
Παρότι παρουσιάζεται σαν μια οπαδική κόντρα, η κίνηση αυτή κρύβει από πίσω της τεράστια συμφέροντα και ευρύτερες πολιτικές στοχεύσεις. Στην πολιτική «αρένα» του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, έχουν αυτήν τη στιγμή δημιουργηθεί δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, που αντανακλούν μεγάλους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς και εσωκομματικές αντιπαραθέσεις. Στις κάλπες του Πειραιά δεν διακυβεύονται μόνο πολιτικές καριέρες.  

Παίζονται μπίζνες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, ενώ ταυτόχρονα στήνονται εμφανείς και αφανείς πολιτικοοικονομικές κολεγιές, οι οποίες στην πορεία δεν αποκλείεται να διεκδικήσουν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό, πολλά μπορούν να συμβούν…
Όσο πλησιάζει η 18η Μάη, το σκηνικό της σύγκρουσης αναμένεται να κορυφωθεί. Κι επειδή μιλάμε για τον Πειραιά, ο πολιορκητικός κριός που ονομάζεται Ολυμπιακός θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης. «Κόμμα αλλάζουμε, ομάδα δεν αλλάζουμε», είναι το σλόγκαν που το τελευταίο διάστημα διατυπώνεται με νόημα στο λιμάνι, από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της επιχειρηματικής «ερυθρόλευκης συμμαχίας».

Ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα;

Τι είναι αυτό που έχει κινητοποιήσει πλήθος επιχειρηματιών εν όψει της κάλπης; Ποιοι συγκροτούν τις επιχειρηματικές συμμαχίες; Προφανώς οι δουλειές που ανοίγουν στο λιμάνι και αφορούν κάμποσα δισ. ευρώ. Πρώτη και μεγαλύτερη η επικείμενη πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΠ. Τα σχέδια της κυβέρνησης για την εκμετάλλευση όλου του παραλιακού μετώπου του Πειραιά. Η «αξιοποίηση» οικοπέδων-φιλέτων όπως αυτά των Λιπασμάτων Δραπετσώνας, ένα μέρος των οποίων ανήκει στην Εθνική Τράπεζα και συνορεύει με έκταση που ανήκει στον επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη. Το οικόπεδο της ΧΡΩΠΕΙ που συνορεύει με το Στάδιο «Καραϊσκάκης» και αποτελεί διακαή πόθο των προέδρων του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στην οποία θέλει να επενδύσει με τους δικούς του όρους το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Οι μπίζνες με τα πετρέλαια, τα σχέδια της κινεζικής COSGO για την απόκτηση του λιμανιού και οι αρπαχτικές διαθέσεις μεγάλων πολυεθνικών, οι οποίες συρρέουν στον Πειραιά για να πάρουν θέση σε μια από τις μεγαλύτερες πύλες εισόδου εμπορευμάτων της Ευρώπης.
Το ξεπούλημα και τα φτηνά εργατικά χέρια, που φρόντισε να δημιουργήσει η κυβέρνηση Σαμαρά με τα μνημόνια και τα πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας, δημιουργούν συνθήκες εκμετάλλευσης και δυνατότητες κερδοφορίας που επιζητούν ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες. Η μοιρασιά της λείας, όμως, φέρνει οξυμμένους ανταγωνισμούς.
Θα ήταν αφελές να πιστεύει κάποιος ότι η συμμαχία επιχειρηματικών συμφερόντων γύρω από τον Βαγγέλη Μαρινάκη έχει αυτοδιοικητικό περιεχόμενο και ως κύριο αντίπαλο τον Βασίλη Μιχαλολιάκο, ο οποίος μάχεται με τη στήριξη του πρωθυπουργού αλλά και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε για δημοτικές παρατάξεις, αλλά για πολιτικοοικονομικά στρατόπεδα με τεράστια συμφέροντα.
Πίσω από την υποψηφιότητα του Β. Μιχαλολιάκου, στον οποίο έχει δώσει το χρίσμα ο Αντώνης Σαμαράς, στρατεύονται επιχειρηματίες που έχουν δραστηριότητες στον Πειραιά, επιδιώκουν να τις επεκτείνουν, αλλά και άλλοι που επιζητούν νέα πεδία δράσης και κερδοφορίας. Πρώτος στη λίστα, ο Δ. Μελισσανίδης, ο οποίος από νωρίς φρόντισε να δηλώσει την προτίμησή του στον Μιχαλολιάκο, προσφέροντας δωρεά 50.000 ευρώ για την ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου – έργο που ο Δήμαρχος Πειραιά διαφήμισε με ιδιαίτερη έμφαση.
Ο επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης του ΟΠΑΠ ενδιαφέρεται για τον τρόπο «αξιοποίησης» του φιλέτου της Δραπετσώνας, αφού εκεί αγόρασε πρόσφατα τις εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις της BP, που παρότι δεν πληρούν καν τους περιβαλλοντολογικούς όρους, πήραν ανανέωση άδειας λειτουργίας από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής.  
Οι ιδιαίτερες σχέσεις του Μελισσανίδη τόσο με τον πρωθυπουργό όσο και με τον κ. Σγουρό, όπως φαίνεται, έχουν τη σημασία τους.
Σε ένα Δήμο με διαχρονική υπεροχή των συντηρητικών ψηφοφόρων και βαρύνουσα την ψήφο των Μανιατών, ο Β. Μιχαλολιάκος θεωρούνταν ο επικρατέστερος διεκδικητής, πριν από την εμφάνιση της παράταξης Μαρινάκη.Ίσως γι” αυτό δεν νοιάστηκε να διασφαλίσει τις βασικές συμμαχίες του. Δεν είναι μόνο οι υποψήφιοι του που «αυτομόλησαν» ή οι απρόσεκτες κινήσεις που έκαναν τους οπαδούς του Ολυμπιακού να τον κηρύξουν ανεπιθύμητο στο μνημόσυνο των θυμάτων της θύρας 7.
 Είναι και ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος είναι εδώ και καιρό δυσαρεστημένος από τη στάση του Β. Μιχαλολιάκου. Όταν ο Σεραφείμ ζήτησε την οικονομική στήριξη του νυν Δημάρχου για να διοργανώσει συσσίτια της Εκκλησίας, βρήκε την πόρτα κλειστή. Αντιθέτως, ο Β. Μαρινάκης προσέφερε κάθε οικονομική βοήθεια ώστε η πειραϊκή Εκκλησία να επαίρεται σήμερα ότι μοιράζει 4.500 μερίδες φαγητού.
Ούτε και σιη ΝΔ ία πράγματα είναι γραμμικά. Σιωπηλά προς το παρόν, υπέρ του ψηφοδελτίου Μώραλη έχει ταχθεί η οικογένεια Μητσοτάκη, ελέω και των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που διατηρεί στο λιμάνι και στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, ο σύζυγος της κ. Ντόρας Μπακογιάννη και κουμπάρος του Β. Μαρινάκη Ισίδωρος Κούβελος. Πρόσωπο-κλειδί είναι και ο Νίκος Πηρούνιας, σημαντικό στέλεχος της ΝΔ στον Πειραιά, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Μανιατών και παλιός πρόεδρος του Εθνικού, που κατεβαίνει υποψήφιος με τον ψηφοδέλτιο Μώραλη.Όχι μόνο γιατί είναι έμπιστος του ίδιου του Κ. Μητσοτάκη, αλλά γιατί θα επηρεάσει έντονα τη μανιάτικη ψήφο.
Η απόφαση του υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου να στηρίξει το ψηφοδέλτιο του Μώραλη, στους κόλπους της ΝΔ μεταφράζεται ως κίνηση αμφισβήτησης των πρωθυπουργικών επιλογών, που αποτυπώνει τις πολιτικές διενέξεις στο εσωτερικό της ΝΔ. Άλλοι πάντως λένε ότι πρόκειται για αναγκαστική επιλογή πολιτικής επιβίωσης του βουλευτή Πειραιά: ο κ. Αρβανιτόπουλος γνωρίζει ότι, σε όποιες επόμενες εκλογές, η ΝΔ θα βγάλει το πολύ έναν βουλευτή στην περιφέρειά του. Κι αν ο Μιχαλολιάκος επανεκλεγεί δήμαρχος, θα ρίξει όλο του το βάρος στην εκλογή του γαμπρού του Κώστα Κατσαφάδου σε βάρος του Αρβανιτόπουλου, ο οποίος έχει το επιπλέον μειονέκτημα της αποτυχημένης θητείας στο υπουργείο Παιδείας.
Είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης για τον ίδιο το να στηρίξει το συνδυασμό του Μώραλη, αναμένοντας ανταπόδοση στο μέλλον.
Ο Αρβανιτόπουλος δεν είναι ο μόνος. Στελέχη της δεξιάς παράταξης στον Πειραιά, όπως ο Χρήστος Αγραπίδης, δήμαρχος Πειραιά με την υποστήριξη της ΝΔ από το 1999 ως το 2006, καθώς και η οικογένεια Ανδριανόπουλου στηρίζουν ανοιχτά το ψηφοδέλτιο Μώραλη, κόντρα στη γραμμή Σαμαρά. Αν κάποιος διαβάσει με προσοχή τη δήλωση «στήριξης» υπέρ του Β. Μιχαλολιάκου που έκανε ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, θα διαπιστώσει ότι μάλλον και αυτός βλέπει με θετικό μάτι την υποψηφιότητα Μώραλη.
Ένας ακόμη εχθρός του Δημάρχου Β. Μιχαλολιάκου είναι ο ξάδερφος του Τάκης Μιχαλόλιας. Πρόκειται για ιον αδερφό του προφυλακισμένου αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιά- κου, δικηγόρου με ισχυρές διασυνδέσεις στον Πειραιά σε όλα τα επίπεδα. Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις μεταξύ των εξαδέρφων εδώ και πολλά χρόνια είναι οι χειρότερες δυνατές.
Θεωρείται βέβαιο ότι ο κ. Μιχαλόλιας θα έσπρωχνε τις ψήφους της Χρυσής Αυγής στον δεύτερο γύρο ακόμα και στον υποψήφιο του ΚΚΕ αν αυτός ήταν απέναντι από τον νυν Δήμαρχο.
Αν έχει κάποια αξία να ειπωθεί, ο κ. Μιχαλόλιας στο παρελθόν έχει προσφέρει τις νομικές του υπηρεσίες και στον Σωκράτη Κόκκαλη και στον Ολυμπιακό.  
Επίσης ο Γιάννης Μώραλης είναι υιός του παλαιού υπουργού του ΠΑΣΟΚ Πέτρου Μώραλη, στενού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου και του Γιώργου Γεννηματά.
Το πιο σημαντικό θέμα όμως είναι η στήριξη του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Όπως αναφέρουν πηγές που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο λιμάνι, πίσω από τον Μαρινάκη έχουν στοιχηθεί σχεδόν όλοι οι εφοπλιστές.
 Στελέχη του ναυτιλιακού χώρου κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στη σχέση του Μαρινάκη με την εφοπλιστική οικογένεια Τσάκου και ιδιαίτερα για τη φιλία του με τον Ν. Τσάκο, ο οποίος φέρεται να στηρίζει το εγχείρημα. 
Δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που, πίσω από την εισβολή Μαρινάκη στα αυτοδιοικητικά πράγματα, διαβλέπουν το πρώτο βήμα για την απευθείας εμπλοκή των εφοπλιστών στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν αποκλείει και τη συνδρομή πολιτικών προσώπων – το αντίθετο μάλιστα. Το μοντέλο του «έλληνα Μπερλουσκόνι» δεν κυοφορείται για πρώτη φορά. Έχει λανσαριστεί και στο παρελθόν τόσο από τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλο, όσο και από τον μεγαλοεπιχειρηματία και πρώην τραπεζίτη Ανδρέα Βγενόπουλο.

Στην περίπτωση όμως του Β. Μαρινάκη, πέρα από τα κεφάλαια, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τις καλές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη και πολλά πολιτικά στελέχη της ΝΔ, υπάρχει και άλλο ένα ισχυρό όπλο στη φαρέτρα του: η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού. Οι γνώστες των τεκταινομένων λένε ότι ο ίδιος ο Β. Μαρινάκης θα έμπαινε επικεφαλής του συνδυασμού, αν δεν υπήρχε ασυμβίβαστο στα πρόσωπα που κατέχουν off-shore εταιρείες. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που επικεφαλής τέθηκε ο Γ. Μώραλης, ενώ ο Β. Μαρινάκης ξεκίνησε τη διαδικασία για να μεταβιβάσει τις off-shore που του ανήκαν, κάτι που θα τον απαλλάξει από τα νομικά κωλύματα στο εγγύς μέλλον.
Πριν αποτυπωθεί στη μάχη για το Δήμο Πειραιά, η σύγκρουση Μαρινάκη-Μελισσανίδη είχε ξεκινήσει από το μοίρασμα των χορηγιών του ΟΠΑΠ προς τις ομάδες, μετά το ξεπούλημα της πλειοψηφίας των μετοχών του ΟΠΑΠ στον Δ. Μελισσανίδη. Στόχος του μεγαλομέτοχου της ΑΕΚ ήταν με τα χρήματα του ΟΠΑΠ να δημιουργήσει ομάδες-δορυφόρους προκειμένου να χτυπήσει την παντοκρατορία του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο.
Ανθρωποι της αγοράς λένε ότι η σύγκρουση ξεφεύγει από τα όρια της ελληνικής επικράτειας: οι δύο εφοπλιστές έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, όπου είναι εισηγμένες οι ναυτιλιακές τους επιχειρήσεις, αφού διεκδικούν την άντληση κεφαλαίων από τις ίδιες αγορές και για παρόμοιες δραστηριότητες. 
Η πλευρά Μαρινάκη καταλογίζει στον Μελισσανίδη ότι χρησιμοποιεί πλαστούς ισολογισμούς για να ενισχύει τη θέση του. Τελευταίο πεδίο αντιπαράθεσης αποτέλεσε η εκμετάλλευση και διακίνηση των «ορφανών» πετρελαίων από τη Δυτική Αφρική: οι δυο επιχειρηματίες ήρθαν σε αντιπαράθεση όταν χτύπησαν σε διαφορετικές τιμές ποσότητες πετρελαίου, με αποτέλεσμα να απολέσει δουλειές η πλευρά του Μαρινάκη. «Δουλειές» το κέρδος των οποίων ισοδυναμεί με ολόκληρα καράβια! Ο άγραφος νόμος μεταξύ των ελλήνων εφοπλιστών ορίζει ένας ένας να παίρνει τις δουλειές και να μην κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους.
Τα συμφέροντα λοιπόν είναι μεγάλα. Τα λεφτά είναι πολλά. Οι σχεδιασμοί υπερβαίνουν τα στενά όρια ενός Δήμου.
Γιατί όμως τέτοιος πόλεμος για την καρέκλα του Δημάρχου Πειραιά;
Ο Δήμαρχος Πειραιά συμμετέχει στο Δ.Σ του ΟΛΠ και έχει λόγο στις αποφάσεις για την αξιοποίηση του λιμανιού. Ο ΟΛΠ έχει την ευθύνη όλης της ακτογραμμής του Πειραιά μέχρι το Πέραμα και in Σαλαμίνα. Επίσης, ως τοπικός παράγοντας, ο Δήμαρχος Πειραιά έχει «πρόσβαση» στις Εφορείες και στα Τελωνεία που εδρεύουν στον Πειραιά, όπως είναι η ΔΟΥ Μεγάλων Επιχειρήσεων και η ΦΑΕ Πειραιά. Οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις για την «αξιοποίηση» των ελεύθερων χώρων. Περιβαλλοντικές εγκρίσεις, πολεοδομικές μελέτες, χωροταξικές εκθέσεις περνούν από υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ για την τσιμεντοποίηση εκτάσεων χρειάζεται και η έγκριση των Δημοτικών Συμβουλίων.
 Επίσης, επειδή η κοινωνία στον Πειραιά είναι μικρή, ο εκάστοτε Δήμαρχος υπολογίζεται από τους τελωνειακούς. Οι τελευταίοι είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι να κλείσουν ή να ανοίξουν τα μάτια όταν το πετρέλαιο κάποιων επιχειρηματιών που μπαίνει στην αγορά πάσχει από «νομιμότητα».
Πόλεμος για τον έλεγχο του ΟΛΠ
Η ιδιωτικοποίηση του 67% των μετοχών του ΟΛΠ, που σήμερα ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο, ισοδυναμούν με την παραχώρηση στον επίδοξο αγοραστή του ελέγχου του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας. Βασικός μνηστήρας για την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου εμφανίζεται η κινεζική εταιρεία Cosco, μέσω της μητρικής CoscoPacific. Η διαδικασία εκποίησης του ΟΛΠ άνοιξε στις 5 Μαρτίου και στις 28 Απριλίου έληξε η προθεσμία εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε γίνει γνωστό ποιες εταιρείες κατέθεσαν τελικά προσφορά. Ωστόσο η πιάτσα «βούιζε», ότι οι Κινέζοι θα είναι οι μοναδικοί διεκδικητές.
Η εξέλιξη αυτή έχει σημάνει συναγερμό στους έλληνες εφοπλιστές, που θεωρούν ότι η απόκτηση του λιμανιού από μια ξένη πολυεθνική μπορεί να ανατρέψει το πλήθος των προκλητικών προνομίων που απολαμβάνουν από το ελληνικό δημόσιο και οι Κινέζοι να γιγαντώσουν τα κέρδη τους μέσω αυξήσεων σε μια σειρά από λιμενικές υπηρεσίες.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, έλληνες εφοπλιστές επιδιώκουν να αποκτήσουν για λογαριασμό τους κάποιες από τις χρήσεις του λιμανιού, πράγμα που θα καταστεί αδύνατο αν τελικά παραχωρηθεί ολόκληρο στην GOSGO. Εκφράζοντας αυτούς τους σχεδιασμούς, ο Γ. Μώραλης επισκέφθηκε ως υποψήφιος Δήμαρχος τον διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΛΠ Γ. Ανωμερίτη, και τάχθηκε κατά της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού δηλώνοντας: «Θα πρέπει το ελληνικό λιμενικό σύστημα να ακολουθήσει το ευρωπαϊκό λιμενικό σύστημα, που σημαίνει ότι οι μετοχές θα πρέπει να παραμείνουν στο Δημόσιο, στην αυτοδιοίκηση και στα επιμελητήρια και, τρίτον, ότι πρέπει να γίνονται παραχωρήσεις για χρήση σε πολλούς διαφορετικούς ιδιώτες.
 Αυτή ήταν η θέση μας από την αρχή».
Όχι, δεν έγινε ξαφνικά «κρατιστής» ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, αλλά λειτούργησε ως κεντρικός εκφραστής των συμφερόντων των εφοπλιστών. Προσέξατε τη φράση: παραχωρήσεις σε «πολλούς διαφορετικούς ιδιώτες» – άρα όχι στους Κινέζους. Αντίθετα, την πλήρη επικράτηση των Κινέζων στο Λιμάνι μάλλον επικροτεί ο Δ. Μελισσανίδης, που περιμένει με κινέζικα κεφάλαια να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις του στις νεοαποκτηθείσες εγκαταστάσεις της BP.
Ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στον ΟΛΠ έχει όμως και ο όμιλος του Σωκράτη Κόκκαλη. Η Intracom έχει αναλάβει από το 1998 την τεχνική υποστήριξη, συντήρηση και αναβάθμιση του Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος του ΟΛΠ, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Η σύμβαση λήγει το επόμενο διάστημα και αν ο ΟΛΠ περάσει στα χέρια των Κινέζων, η επιχείρηση του γνωστού κρατικοδίαιτου επιχειρηματία μπορεί να χάσει το έργο…


Ακονίζουν τα μαχαίρια για τα φιλέτα του Πειραιά
Το δεύτερο πεδίο των επιχειρηματικών ανταγωνισμών Μαρινάκη-Μελισσανίδη είναι η «αξιοποίηση» της έκτασης του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα. Πρόκειται για μια έκταση 660 στρεμμάτων που δημιουργήθηκε από την κατεδάφιση του εργοστασίου Λιπασμάτων (πρώην Μποδοσάκη) το 2002. Ιδιοκτήτες της έκτασης είναι η Εθνική Τράπεζα (254 στρέμματα), ο ΟΛΠ (93 στρ.), το Ελληνικό Δημόσιο (50 στρ.), τα ΕΛΠΕ (82 στρ.) και η τσιμεντοβιομηχανία Lafarge (117 στρ.), ενώ η υπόλοιπη έκταση ανήκει στο Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

Η «αλάνα της Δραπετσώνας», όπως ονομάζεται από τους κατοίκους της περιοχής, θα μπορούσε να γίνει χώρος πρασίνου και αναψυχής, όπως παλεύουν εδώ και χρόνια διάφοροι κοινωνικοί φορείς ίου Πειραιά. Όμως, η Εθνική Τράπεζα έχει εκπονήσει σχέδιο για την δημιουργία οικονομικού και ναυτιλιακού κέντρου, με γραφεία, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, και επέκταση των λιμενικών εγκαταστάσεων για να υπάρχει δυνατότητα ελλιμενισμού κρουαζιερόπλοιων. Την πρόταση αυτή έχει ήδη αγκαλιάσει η πλευρά Μαρινάκη, που ορέγεται τη δημιουργία ενός ελληνικού City στην περιοχή του Πειραιά και δηλώνει ότι μέσω αυτού του τρόπου θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας στον Πειραιά καταπολεμώντας την ανεργία! Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας έπεσαν εφοπλιστικά κεφάλαια. Κάποιοι μάλιστα φωτογραφίζουν ανθρώπους με τους οποίους έχει στενή σχέση ο Β. Μαρινάκης.
Τους σχεδιασμούς εφοπλιστών και τραπεζιτών ήρθε να ενισχύσει ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης. Με απόφασή του τον περασμένο Μάρτιο επέκτεινε την αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, που περιλαμβάνει και το χώρο των πρώην Λιπασμάτων, όπως αυτός προβλεπόταν από το Ν. 2508/97, χαρακτηρίζοντας την περιοχή «Ζώνη Ελεγχόμενης Ανάπτυξης». Κίνηση που αυξάνει το συντελεστή δόμησης από 0,4 σε 0,6 και λύνει τα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων να ρίξουν χιλιάδες τόνους τσιμέντου στην περιοχή.
Αντίθετος στα σχέδια της δημιουργίας εμπορικού-ναυτιλιακού κέντρου είναι ο Δ. Μελισσανίδης. Ο όμιλος της Aegean εξαγόρασε στα τέλη του 2012 τις εγκαταστάσεις λιπαντικών της BP Hellas. Ο τερματικός σταθμός της BP Hellas, βρίσκεται στην περιοχή της Δραπετσώνας, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων δυτικά από το λιμάνι του Πειραιά, και από τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις θα μπορούν να διακινηθούν εκατομμύρια λίτρα λιπαντικών και πετρελαίου σε ετήσια βάση. Το 2013, ο Μελισσανίδης εξασφάλισε τροποποίηση περιβαλλοντικής άδειας για τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις προ-κειμένου να επεκτείνει τις δραστηριότητες του και οι πληροφορίες λένε ότι έχει ήδη εξασφαλίσει κινεζικά κεφάλαια για την «μπίζνα»! 
Η συγκεκριμένη έκταση συνορεύει με τα 660 στρέμματα του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων και όπως είναι εύκολα αντιληπτό, ναυτιλιακά και εμπορικά κέντρα δίπλα σε εγκαταστάσεις λιπαντικών και πετρελαίου δεν είναι εύκολο να συνυπάρξουν. Ειδικά αν στη πορεία χρειαστούν νέες περιβαλλοντικές άδειες που θα εκδοθούν από Δήμους και Περιφέρειες – και ο νοών νοείτω…
Αντίθετα, δίπλα στις εγκαταστάσεις Μελλισανίδη, μπορεί εύκολα να δημιουργηθεί πίστα της Φόρμουλα 1, σχέδιο το οποίο έχει προτείνει ήδη ο Δήμαρχος Κερατσίνιου-Δραπετσώνας Λουκάς Τζανής και έσπευσε να υιοθετήσει με επιστολή του προς αυτόν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ο συγκεκριμένος Δήμαρχος έχει τη στήριξη του Δ. Μελισσανίδη, ενώ ο αντίπαλος του Χρήστος Σαλελές υποστηρίζεται από τον Β. Μαρινάκη.

Ίδια τύχη με το πρώην Εργοστάσιο Λιπασμάτων, φαίνεται ότι θα έχουν και τα τρία οικόπεδα που βρίσκονται δίπλα στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Πρόκειται για το παλαιό κτίριο και το οικόπεδο της ΧΡΩΠΕΙ, έκτασης 33 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας του ομίλου Χαραγκιώνη, καθώς επίσης και για άλλα δύο εργοστάσια που ανήκουν σε οικογένειες εφοπλιστών.
Κάτω από την πίεση των δημοτών, το Δημοτικό συμβούλιο Πειραιά, αποφάσισε να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και αναψυχής και όχι σε εμπορικό κέντρο, όπως φιλοδοξούσαν οι οικογένειες που κατέχουν τα ακίνητα. Μάλιστα ο τότε Δήμαρχος Παναγιώτης Φασούλας αναζήτησε δάνειο προκειμένου να αγοράσει την έκταση. Όμως τα σχέδια έμειναν στα χαρτιά. Για τα οικόπεδα είχε ενδιαφερθεί και η ΠΑΕ Ολυμπιακός επί προεδρίας Κόκκαλη, με στόχο να δημιουργήσει εμπορικό κέντρο και πάρκινγκ, ωστόσο σκόνταψε στις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Άγνωστο είναι όμως τι θα συμβεί αν ο Δήμος περάσει στα χέρια της σημερινής «ερυθρόλευκης» αυτοδιοικητικής συμμαχίας.

Αυτός ο πόλεμος επιχειρηματικών συμφερόντων είναι το πεδίο των αυτοδιοικητικών εκλογών στον Πειραιά. Αυτό που μένει να δούμε είναι τι θα κάνουν οι Πειραιώτες, και κυρίως οι οπαδοί των ερυθρόλευκων. Η κάλπη είναι κοντά…

Πηγή: Unfollow