Μετανάστες ετών 25 στη Γερμανία

«Απέδρασαν» από την ανεργία στην Ελλάδα και άνοιξαν τα φτερά τους για ένα ελπιδοφόρο επαγγελματικό μέλλον στη Γερμανία.
Eντεκα πτυχιούχοι και άνεργοι νέοι από την επαρχία Λαγκαδά Θεσσαλονίκης βρίσκονται εδώ και
λίγες μέρες στο Βερολίνο, όπου συνδυάζουν εκπαίδευση και αμειβόμενη πρακτική εργασία στο αντικείμενο που έχουν σπουδάσει, στο πλαίσιο τριετούς επιδοτούμενου προγράμματος δυαδικής εκπαίδευσης που υλοποιεί ο Δήμος Λαγκαδά σε συνεργασία με τον αδελφοποιημένο Δήμο Στέγκλιτς της γερμανικής πρωτεύουσας.


Οι 11 νέοι κάνουν αυτές τις μέρες τα πρώτα τους βήματα ως εκπαιδευόμενα στελέχη γερμανικών επιχειρήσεων, συμμετέχοντας ισότιμα με τους Γερμανούς συναδέλφους τους στην παραγωγική διαδικασία. Τέσσερις από αυτούς -ο Γιάννης, ο Βασίλης, η Μαρία και η Ζήνα- μοιράζονται με το «Εθνος» τις πρώτες εμπειρίες τους από τη ζωή στη γερμανική μεγαλούπολη, τις προσδοκίες, τις αγωνίες και τα σχέδιά τους για το μέλλον.

Το πρόγραμμα «Σπουδές με Προοπτική», που υλοποιούν από κοινού οι αδελφοποιημένοι δήμοι Λαγκαδά Θεσσαλονίκης και Στέγκλιτς του Βερολίνου, στηρίζεται στο μοντέλο της δυαδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (σπουδές και πρακτική εξάσκηση ταυτόχρονα) που εφαρμόζεται ευρέως στη Γερμανία. Η προκήρυξη βγήκε στα τέλη του 2013, για 15 θέσεις νέων, ανέργων, με σπουδές σε συγκεκριμένες ειδικότητες. Κατατέθηκαν, ούτε λίγο-ούτε πολύ, 600 αιτήσεις νέων δημοτών Λαγκαδά, οι οποίοι πέρασαν από διπλή διαδικασία αξιολόγησης. Οπως εξηγεί στο «Εθνος» ο επιστημονικός συνεργάτης του Δήμου Λαγκαδά Π. Καζηνέρης, οι πρώτες συνεντεύξεις δόθηκαν σε απεσταλμένη γερμανικού επιμελητηρίου και στη συνέχεια σε στελέχη των ενδιαφερόμενων επιχειρήσεων, που βρέθηκαν για τον σκοπό αυτό στον Λαγκαδά.

Οι συμμετέχοντες αμείβονται με 818 ευρώ τον μήνα, από τα οποία διαθέτουν 229 ευρώ για τη διαμονή τους στις φοιτητικές εστίες.

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΛΟYΤΗΣ
Θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα, αλλά...

Ο 24χρονος Γιάννης Γουλούτης από τον Σοχό Λαγκαδά, που σπούδασε στο Οικονομικό του ΑΠΘ, ήταν ντυμένος στο χακί όταν έμαθε από τον πατέρα του για το πρόγραμμα και το είδε ως ευκαιρία απόδρασης από το αδιέξοδο.

«Eχω κάνει πολλές περιστασιακές δουλειές -σε επιμελητήριο, τουριστικές πληροφορίες, σε φροντιστήριο κ.ά.- αλλά η μοναδική προοπτική που έβλεπα μπροστά μου ήταν αυτή που αντιστοιχεί σε κάθε πτυχιούχο στην Ελλάδα: δουλειά σε ταβέρνα ή καφέ, και ταυτόχρονη αναζήτηση για κάτι άλλο μέσω συγγενών και φίλων», επισημαίνει. Σε ημέρες άδειας από τη μονάδα του, κατέθεσε αιτήσεις και πέρασε από διαδικασίες επιλογής, ενώ την επόμενη κιόλας της απόλυσής του από τον στρατό, στις 14 Αυγούστου, πέταξε για τη Γερμανία.

Προοπτικές
Την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινά την εκπαίδευση και παράλληλη εργασία του σε μεγάλη εταιρεία μεταφορών. «Ακούγεται καλό, τα logistics είναι κοντά στο αντικείμενό μου και το περιμένω με ανυπομονησία», λέει και προσθέτει: «Τα λεφτά μπορεί να είναι λίγα, αλλά είναι ήδη περισσότερα από αυτά που θα έπαιρνα σε κανονική εργασία στην Ελλάδα, ενώ υπάρχει και η προοπτική του μέλλοντος». Σταχυολογώντας τα θετικά και τα αρνητικά της επιλογής του, τοποθετεί στα πρώτα το γεγονός ότι βάζει σιγά σιγά τη ζωή του σε μια τάξη, βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον και έχει από τώρα ασφαλιστικά δικαιώματα και υγειονομική κάλυψη. Από την άλλη, του λείπουν παρέες και οικογένεια, ενώ πρέπει να προσαρμοστεί στο ψυχρό κλίμα του Βερολίνου.

Για μετά, λέει πως θέλει να βρει μια δουλειά που να του δίνει τη δυνατότητα να είναι αυτάρκης, και ελπίζει αυτή να τη βρει στην Ελλάδα. «Θέλω να επιστρέψω, αλλά η Ελλάδα μου έχει πει πως δεν μπορώ να κάνω εδώ αυτά που θέλω», υπογραμμίζει.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΕΡΙΔΗΣ
Συναντώ παντού οργάνωση και προγραμματισμό
Στα 23 του χρόνια, και με σπουδές χρηματοοικονομικών στο ΤΕΙ Κοζάνης, ο Βασίλης Σερίδης αναζητούσε κάποιον τρόπο να συνεχίσει στο εξωτερικό, με προτεραιότητα στη Γερμανία, παρόλο που είχε την ευκαιρία να εργαστεί στην Ελλάδα, στο λογιστικό γραφείο κάποιου συγγενή του.

«Είχα μια ιδέα από τη χώρα αυτή, αφού είχα ξαναέρθει με Erasmus, και το έψαχνα για κάποιο μεταπτυχιακό.

Οι οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας, όμως, δεν επέτρεπαν πολλές επιλογές» 

Επαγγελματικό μέλλον
Το πρόγραμμα των δύο αδελφοποιημένων δήμων ήρθε πάνω στην ώρα και όταν το πληροφορήθηκε από έναν φίλο έτρεξε να καταθέσει την αίτησή του. «Το είδα ως την ευκαιρία που ζητούσα και ταυτόχρονα ως προθάλαμο για το επαγγελματικό μου μέλλον», μας λέει.
Ο ίδιος είδε με ικανοποίηση να περνάει με επιτυχία τις δύο διαδικασίες επιλογής -η πρώτη από το γερμανικό επιμελητήριο που υποστηρίζει το πρόγραμμα και η δεύτερη από την επιχείρηση που θα τον απασχολούσε-, παρακολούθησε με ενδιαφέρον τα εντατικά μαθήματα Γερμανικών και στις αρχές Αυγούστου πέταξε για Βερολίνο.

Από την περασμένη Δευτέρα εκπαιδεύεται στους τομείς μάρκετινγκ -στατιστική- αγορά και πώληση προϊόντων, δουλεύοντας ταυτόχρονα σε αλυσίδα καταστημάτων βιολογικών προϊόντων.

Οι πρώτες εμπειρίες
«Συναντώ παντού οργάνωση, προγραμματισμό, τυπικότητα και σαφήνεια σε αυτά που πρέπει να γίνουν και στον τρόπο να γίνουν», δηλώνει, εντυπωσιασμένος από τις πρώτες εμπειρίες του.

Ο 23χρονος Βασίλης βρήκε στο Βερολίνο μια πόλη πράσινη, προσιτή, καθαρή, με τεράστιους ανοιχτούς χώρους, φιλική απέναντι στα δύο αγαπημένα του χόμπι: το ποδήλατο και το τρέξιμο.

Από την άλλη, του λείπουν η οικογένεια και οι παρέες που άφησε πίσω, αλλά και η ελληνική νυχτερινή ζωή.

ΜΑΡΙΑ ΔΕΛΙΓΚΑ
Στην Ελλάδα έβρισκα παντού πόρτες κλειστές

Επί τρία χρόνια άνεργη, μετά τις σπουδές της στο Οικονομικό του ΑΠΘ, η 26χρονη Μαρία Δελιγκά δεν έκρυβε την ανησυχία της για το επαγγελματικό της μέλλον. «Οταν είσαι 26 και δεν έχεις καμία προοπτική για το μέλλον σου, επιβαρύνεις την ψυχολογία, και τη δική σου και των γονέων σου, οι οποίοι δεν βλέπουν φως στον ορίζοντα», αναφέρει στο «Εθνος». Αναζητώντας περιστασιακές δουλειές, είχε απασχοληθεί σε βιβλιοπωλείο, σε κατάστημα ειδών δώρων και παιχνιδιών, σε ασφαλιστική εταιρεία, ακόμη και σε κατάστημα με υδραυλικά, αλλά έβρισκε παντού πόρτες κλειστές για κάτι πιο μόνιμο και πιο κοντά στο αντικείμενο που είχε σπουδάσει. «Σκεφτόμουν και το εξωτερικό ως ενδεχόμενο, αλλά αν είχα να επιλέξω μεταξύ μιας δουλειάς στη Γερμανία και μιας αντίστοιχης στην Ελλάδα, θα προτιμούσα το δεύτερο», σημειώνει.

Εδώ και μια εβδομάδα κάνει τα πρώτα της βήματα στο τμήμα διοίκησης της γερμανικής αλυσίδας βιολογικών προϊόντων. Μαθαίνει τα μυστικά του μάνατζμεντ γραφείου από τους ιδιοκτήτες και έμπειρα στελέχη, και ήδη κάνει όνειρα μιας επαγγελματικής σταδιοδρομίας στο συγκεκριμένο αντικείμενο. «Εδώ εργάζονται και συνάδελφοι, Γερμανοί, που είχαν έρθει με το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα, και προσλήφθηκαν ως κανονικοί υπάλληλοι μετά τη λήξη της εκπαίδευσης. Μου αρέσει η προοπτική να κάνω το ίδιο κι εγώ. Μια άλλη επιλογή είναι να αξιοποιήσω αυτή την τεχνογνωσία για να δημιουργήσω κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα», λέει.

ΖΗΝΑ ΣΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ
Ενας καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά μου

Σπούδασε Κοινωνική Διοίκηση με κατεύθυνση την Κοινωνική Εργασία, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης και η εργασιακή της εμπειρία μέχρι σήμερα περιοριζόταν σε ένα εξάμηνο απασχόλησης ως κοινωνική λειτουργός στο ΕΠΑΛ Λαγκαδά, μέσω κάποιας δράσης του ΕΣΠΑ. «Το μοναδικό που είχα να περιμένω ήταν μήπως προκηρυχθεί άλλο ένα τέτοιο εξάμηνο για να δουλέψω εκεί, ανασφάλιστη για τους πρώτους τέσσερις μήνες, και άνεργη μετά τους έξι», λέει.

Στη σκέψη της ωρίμαζε σιγά σιγά η ιδέα να μεταναστεύσει στη Γερμανία, και συγκεκριμένα στο Μόναχο, όπου ζουν και εργάζονται συγγενείς της, όταν ψάχνοντας στο διαδίκτυο, διάβασε για το πρόγραμμα του Δήμου Λαγκαδά και του αδελφοποιημένου με αυτόν γερμανικού Δήμου Στέγκλιτς, το οποίο θα την έφερνε στο Βερολίνο. Την ίδια μέρα, της τηλεφωνούσε και μια φίλη της, για να την ενημερώσει για την ευκαιρία που διανοιγόταν μπροστά της.

Στη διαδικασία των συνεντεύξεων, την επέλεξαν για εκπαίδευση και εργασία σε γερμανική αλυσίδα καταστημάτων με αντικείμενο το εμπόριο λιανικής, με προοπτική απορρόφησης στο νέο κατάστημα που σκοπεύει να ανοίξει στο Βερολίνο.

«Εχω αρχίσει ήδη να μαθαίνω τη λίστα των προϊόντων, τις ιδιότητές τους και να εκπαιδεύομαι στο πώς να συμβουλεύω τους πελάτες, ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Είναι ένας καινούργιος κόσμος που διανοίγεται μπροστά μου και είμαι πολύ χαρούμενη», αναφέρει.

Η Ζήνα ανταλλάσσει εμπειρίες και εικόνες με τις υπόλοιπες συμπολίτισσές της από τον Λαγκαδά, με τις οποίες μοιράζεται το ίδιο σπίτι στις φοιτητικές εστίες.

Δύο από αυτές τις γνώριζε από το σχολείο. Οσο για το μετά, δεν βιάζεται. «Μπορεί μέχρι τότε να έχουν φτιάξει τα πράγματα στην Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά δεν θα έλεγα όχι στην προοπτική να παραμείνω εδώ», λέει.