Ο Αδάμ, η Εύα και το μήλο. Ή μήπως όχι;

H γνώση δεν αποκτιέται αμέσως. Έτσι ήταν αδύνατον με το πρώτο φάγωμα του μήλου να απέκτησαν αμέσως γνώσεις οι πρωτόπλαστοι. Εκτός αν έφαγαν ένα είδος <<πλακέτας>> κομπιούτερ που περιείχε της γνώσεις και αυτομάτως ενεργοποιήθηκαν. Όμως αυτή η περίπτωση
απορρίπτεται για δύο λόγους. Πρώτον γιατί τότε δεχόμαστε ότι οι πρωτόπλαστοι ήταν άβουλοι, χωρίς κρίση, γιατί την κρίση του γιγνώσκειν το καλό και το πονηρό την απέκτησαν τρώγοντας τον καρπό, ήσαν με λίγα λόγια ένα είδος ζώου. Όμως είχαν δημιουργηθεί για να κυριεύσουν την γη. Με τι προσόντα θα το έκαναν αυτό; Δεύτερον για να <<δέχονται>> τις γνώσεις με την μέθοδο αυτή μας παρουσιάζουν τους πρωτόπλαστους σαν κομπιούτερ ή για να ακριβολογούμε καλύτερα σαν ρομπότ. Όμως και πάλι αυτή η εκδοχή απορρίπτεται γιατί μας παρουσιάζει τον Θεό σαν τρελό επιστήμονα που κάνει πειράματα. Η διάκριση επίσης του καλού και κακού είναι σχετική με αυτόν που κάνει την πράξη, στο χρόνο που την κάνει και στο αποτέλεσμα που επιφέρει. Για παράδειγμα: Είναι καλό να δίνουμε φάρμακα σε έναν άρρωστο, είναι όμως κακό να του δώσουμε μεγάλη ποσότητα. Είναι κακό να σκοτώνει ο ένας τον άλλον, όμως τα κράτη οπλίζουν τους πολίτες και τους στέλνουν στον πόλεμο. Επομένως για τον κόσμο που ζούσε ο Αδάμ και η Εύα αυτή η γνώση του καλού και του πονηρού ήταν άχρηστη, γιατί στην Εδέμ δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για συγκρίσεις. Όλα εκεί μέσα ήταν τέλεια. Ακόμα και η πράξη συνεύρεσης είχε ευλογηθεί από τον Θεό. Σύμφωνα πάλι με την <<Γένεση>> δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι, δεν υπήρχαν ανταγωνισμοί και διεκδικήσεις. Ήταν μια ζωή ρουτίνας. Δεν υπήρχαν για τους πρωτόπλαστους έξεις κακές, γιατί είχαν γίνει μέσα σε ένα χώρο που κυριαρχούσε η Σοφία του Θεού, και όλα ήταν σε πλήρη αρμονία. Ο Θεός δεν θα έδινε στο δημιούργημα τέτοια στοιχεία, τέτοιες ροπές. Όμως ανέκαθεν η λέξη << τρώγω>>, <<έφαγα>>, είχε πολλές σημασίες. Σημασίες μεταφορικές, Π.χ. <<την έφαγε με τα μάτια>>, <<έφαγα το βιβλίο>>, <<έφαγε το ψέμα>>. Γιατί άραγε να υπάρχει στο λεξιλόγιο μας η λέξη <<τρώγω>> και με αυτή την έννοια; Πολλές φυλές καννιβάλων πίστευαν ότι τρώγοντας την καρδιά ενός ανθρώπου, έπαιρναν και τη δύναμη του, τις ικανότητες του, τις γνώσεις του. Είναι και αυτό σύμπτωση; Μήπως η ρίζα αυτής της συνήθειας είναι πολύ παλιά; Μήπως και αυτοί το κάνουν κατόπιν εντολής κάποιας δικής τους <<Παλαιάς Διαθήκης>>; Ο Αδάμ και η Εύα τρώγοντας το μήλο έβαλαν μέσα τους τροφή. Όμως όπως λέγει και ο Θεός, αυτή η τροφή ήταν < τροφή πνευματική>>. Ήταν τροφή γνώσης και όχι ύλης. Αν ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν κάτι, αυτό ήταν όχι απλώς ένα μήλο, αλλά ένα πράγμα γεμάτο γνώσεις. Ένα όμως δημιούργημα είχε αυτές τις γνώσεις, αυτές τις ιδιότητες, απ'ότι διαβάζουμε στην <<Γένεση>>, στη Δημιουργία. Ήταν οι <<κατ'εικόναν>>, το γένος Αδάμ. Τα πρώτα δημιουργήματα του Θεού. Τα πνευματικά όντα. Στην Ιερά Παράδοση διαβάζουμε ότι στον ουρανό έγινε επανάσταση ορισμένων αγγέλων. Επικεφαλής των επαναστατών ήταν ένας άγγελος, ο <<Εωσφόρος>>. Τα αίτια της επανάστασης ήταν γι'άλλους η εξουσία των ουρανών και για άλλους η ζήλεια των αγγέλων για την ζωή των ανθρώπων. Μήπως οι <<κατ'εικόναν>> είναι οι άγγελοι που επαναστάτησαν; Ο Θεός οργισμένος τους ρίχνει στην γη. Τι γίνονται όμως ο Εωσφόρος και οι οπαδοί του μετά την πτώση τους; Περιφέρονται άσκοπα δεξιά και αριστερά; Χάνονται; Υπάρχουν; Που είναι; Η απάντηση, αλλά και όλη η εξιστόρηση της επανάστασης δίνονται στο Κεφ.6.στ/1-4. Μολονότι τα εδάφια είναι ανακατεμένα φαίνεται καθαρά το γεγονός. Ας διαβάσουμε προσεχτικά τις παραγράφους που νομίζουν ότι είναι και η σωστή.
Κεφ 6:1 Καὶ ἐγένετο ἡνίκα ἤρξαντο οἱ ἄνθρωποι πολλοὶ γίνεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ θυγατέρες ἐγεννήθησαν αὐτοῖς.
Κεφ 6:2  ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.
Κεφ 6:4 οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ μετ᾿ ἐκεῖνο, ὡς ἂν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ᾿ αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.
Κεφ 6:3  καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη.
Αυτή είναι η καλύτερη εξήγηση για το προπατορικό αμάρτημα από το μήλο που έφαγαν ο Αδάμ και η Εύα.
Απόσπασμα από το βιβλίο Αρχαίοι Θεοί και Ιερατεία του Ιάκωβου Ποθητού.