Offshores, εξοπλισμοί, μίζες. Μας τα πήραν όλα και να πως!

Για μίζες ακούμε,αλλά το χρήμα δεν το βλέπουμε να επιστρέφει στα ταμεία τουλάχιστον με την ροή που το πήραν από τις τσέπες μας. Οι υποθέσεις των εξοπλισμών είναι σκόπιμα …μπερδεμένες. Για να μην τις καταλαβαίνουμε. Ξέρουμε ότι
μας έκλεψαν, αλλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το πως.

Ο απόστρατος αξιωματικός του ΠΝ και συγγραφέας Αντώνης Κακαράς τα βάζει όλα σε μια σειρά. Με πολύ απλά λόγια διαβάστε πως μας τα πήρανε και δεν ξέρουμε πως να τα πάρουμε πίσω.

Διαβάστε το αποκαλυπτικό του κείμενο για να καταλάβετε τους όρους του «παιχνιδιού» του μαύρου χρήματος.

Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ
Με αφορμή την υπόθεση Καρατζαφέρη και την καινούργια εμπλοκή ενός πολιτικού με τηνσκοτεινή πλευρά των εξοπλισμών της χώρας μας, κρίνεται χρήσιμη η ακόλουθη ενημέρωση με στοιχεία που έχουν κυκλοφορήσει και παλαιότερα.

Η επιλογή των οπλικών συστημάτων καθορίζεται από την συγκεκριμένη απειλή της χώρας που καθορίζει η Κυβέρνηση. Βάσει λοιπόν αυτής της απειλής εκπονούνται τα σχέδια αμύνης από τα αρμόδια επιτελικά γραφεία των ενόπλων δυνάμεων και παρουσιάζονται οι ανάγκες για την κάλυψή τους. Πόσα υποβρύχια, πόσα άρματα, πόσα αεροσκάφη, πυροβόλα,  κλπ έχουμε ανάγκη και τι δυνατοτήτων.

Το επόμενο βήμα είναι ο κατάλογος με τα …χρειώδη να προωθηθεί από τις διευθύνσεις εξοπλισμών των τριών Κλάδων μέσω της ηγεσίας τους (Στρατό Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία) στην πολιτική εξουσία. Και από εκεί αφού εξετασθούν οι οικονομικές δυνατότητες, αλλά και οι σκοπιμότητες κάθε είδους, να επιστρέψουν οι αποφάσεις επιλογών στις αντίστοιχες διευθύνσεις κάθε όπλου για να καθοριστούν οι τεχνικές προδιαγραφές.

Σ” αυτήν την …ευαίσθητη φάση της διαδικασίας για την παραγγελία του όποιου οπλικού συστήματος, η μίζα πιθανότατα κάνει έγκαιρα την εμφάνισή της ήτοι πριν τον καθορισμό των προδιαγραφών.

Οι νόμιμοι εκπρόσωποι των εμπόρων όπλων ξένων εταιρειών στην Ελλάδα, αρχίζουν να κινητοποιούνται.  Οι μεσάζοντες θα προσπαθήσουν να δικτυωθούν με τους επίμαχους αξιωματικούς στις διευθύνσεις εξοπλισμών που θα συντάξουν τις προδιαγραφές. Και θα πιέσουν -με το αζημίωτο- ώστε να σημειωθούν εκείνες του οπλικού συστήματος της εταιρείας που αντιπροσωπεύουν. Μιλάμε πάντα για τις περιπτώσεις που «δουλεύει, λειτουργεί» η μίζα ως μέσον προώθησης των αντίστοιχων συμφερόντων, γιατί δεν γνωρίζουμε την έκταση το εκμαυλισμού… τουλάχιστον όχι ακόμα.

Τι είναι οι προδιαγραφές; Τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουν το «προφίλ» ενός οπλικού συστήματος. Για παράδειγμα ένα αρματαγωγό που χρειαζόμαστε πρέπει να είναι 116 μέτρων μήκους, 3,4 μέτρων βάθους για να αναπτύσσει ταχύτητα 16 κόμβων, και να  μπορεί να μεταφέρει τόσα  άρματα μάχης, τόσα οχήματα, τζιπ και πυροβόλα, να έχει  δυνατότητα μεταφοράς ελικοπτέρου, αντιαεροπορικά πυροβόλα κ.λ.π.

Οι προδιαγραφές αυτές μπορούν να οδηγήσουν την απόφαση  στην «ανάγκη» να παραγγελθεί το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα από μία μόνον και όχι άλλη χώρα και δη σε συγκεκριμένη εταιρεία!   Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση θέλει να παραγγείλει υποβρύχια. Και όπως γνωρίζουμε η συμφωνία για τα τέσσερα υποβρύχια που πληρώσαμε αλλά δεν παραλάβαμε εκτός από ένα  απαιτούσε τα τρία εξ αυτών να κατασκευαστούν στον Σκαραμαγκά και είμαστε ακόμα στο περίμενε της ολοκλήρωσης. όσο και να πασχίζουν οι εκεί εργαζόμενοι.

Στην κατασκευή τους εκτός από το σκαρί χρειάζονται εξοπλισμό από μηχανές, ηλεκτρονικά συστήματα, πυροβόλα, ραντάρ κ.λ.π. Οι κατασκευάστριες εταιρείες που θα πουλήσουν υλικό για να «οικοδομηθεί» το σκάφος είναι πολλές και διαθέτουν αντιπροσώπους για κάθε υλικό ξεχωριστά –ενώ κάποιοι μπορεί να εκπροσωπούν κάμποσα απ’ αυτά ή και άλλες εταιρείες.

Όταν η επιτροπή εκδώσει  τις προδιαγραφές, εγκρίνονται από την ηγεσία και προκηρύσσεται διαγωνισμός μετά σχετική απόφαση. Όλοι οι  εκπρόσωποι των εταιρειών σπεύδουν με τις προσφορές τους. Και φυσικά οι ενδιαφερόμενοι μεσάζοντες διαγκωνίζονται λυσσαλέα να επιτύχουν την παραγγελία. Και θα συνεχίσουν το τρέξιμο στους διαδρόμους πιέζοντας, τρομοκρατώντας, λαδώνοντας προκειμένου να πουλήσουν το υλικό του πελάτη τους. Θα χρησιμοποιήσουν διευθυντές και παρατρεχάμενους, θα φτάσουν μέχρι και στον υπουργό. Ενδεχομένως θα του πουν: «Ετοιμάζονται για Λέοπαρντ. Γιατί γερμανικά κι όχι γαλλικά; Μπορούμε να πιέσουμε τον Γάλλο Πρόεδρο που είναι διαλλακτικός με την Ελλάδα».

Μια άλλη επιτροπή, στελεχωμένη πάλι από αξιωματικούς, θα αξιολογήσει τις προσφορές του διαγωνισμού. Θα συντάξει έναν πίνακα όπου θα φαίνονται τα πλεονεκτήματα π.χ του αμερικανικού ή του γερμανικού υποβρυχίου. Η έκθεση αξιολόγησης των προσφορών, καταγράφει τις επιλογές της με βάση τις προδιαγραφές και τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων, και προωθείται στην στρατιωτική ιεραρχία.

Στο τέλος ένα πολυμελές όργανο της ηγεσίας των ΕΔ προτείνει κατά σειρά τις προτιμήσεις του για τον συγκεκριμένο εξοπλισμό μέσω του υπουργού Εθνικής Άμυνας στην Κυβέρνηση.

Υπόψη ότι οι συμφωνίες για τις προμήθειες εξοπλισμών και για τα τρία όπλα -προκειμένου να ελέγχονται απόλυτα από τον υπουργό συντάσσονται/υπογράφονται από την Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) η οποία υπάγεται στον ΥΕΘΑ και ο διευθυντής της είναι άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του. Τριγύρω κινούνται και διάφοροι που παίζουν διπλό ρόλο. Ο ένας είναι ο σύνδεσμος με το κυβερνών κόμμα -αν δεν είναι ο ίδιος ο υπουργός ή ο ίδιος ο διευθυντής όπως π.χ. κάποτε ο Σμπόκος- και άλλοι άμεσοι φίλοι υφυπουργού ή υπουργού που λειτουργούν ως «προγεφύρωμα» με τους νομότυπους μεσάζοντες, αυτούς που καταχρηστικά αποκαλούμε «εμπόρους όπλων» ενώ στην πραγματικότητα δουλεύουν για λογαριασμό των αφεντικών  τους όπως της γερμανικής Siemens, της HDW, κ.ο.κ..

Στο χρονικό διάστημα όπου δουλεύουν για την παραγγελία οι αρμόδιες επιτροπές, (σχεδιασμού προδιαγραφών, αξιολόγησης προσφορών, παραλαβής) ο χορός της μίζας καλά κρατεί. Ποιοι όμως παίρνουν μέρος σ’ αυτές τις επιτροπές και ποιοι εργάζονται στους επιτόπου αντιπροσώπους των κατασκευαστών; Τις επιτροπές στελεχώνουν εν ενεργεία αξιωματικοί που καλύπτουν τις θέσεις των διευθύνσεων εξοπλισμών αλλά και εκτός αυτών και στα τρία όπλα, πιθανόν δε και σχετικοί επιστήμονες εκτός ενόπλων δυνάμεων.  Και οι στρατιωτικοί όμως είναι εξαιρετικοί εξειδικευμένοι επιστήμονες, όπως ναυπηγοί απόφοιτοι του ΜΙΤ, ηλεκτρονικοί, μηχανολόγοι όπλων κλπ. Οι περισσότεροι έχουν μετεκπαιδευτεί στο εξωτερικό και έχουν επιστρέψει με μεταπτυχιακά διπλώματα, με διδακτορικά που αφορούν και τις αποκαλούμενες νέες τεχνολογίες.

Οι εν λόγω  εξειδικεύσεις αφορούν μεγάλο ποσοστό των υπηρετούντων ενώ στις διευθύνσεις που αναφέρθηκαν μπορεί να είναι τοποθετημένοι μερικές δεκάδες σε κάθε όπλο, παραμένουν δε  εκεί από ένα έως τρία χρόνια – ίσως τέσσερα σε εξαιρετικές περιπτώσεις- και στη συνέχεια μετακινούνται σε άλλες μονάδες και υπηρεσίες, σε σταδιοδρομικά καλούμενα σχολεία, σε θέσεις εξωτερικού (ΝΑΤΟ, πρεσβείες κλπ). Οι των διευθύνσεων εξοπλισμών κλπ  πάντως είναι  οι πλέον αρμόδιοι ως εκ της μόρφωσής τους να μελετήσουν κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα και να καταθέσουν τις προτάσεις τους.

Η απόφαση τελικά είναι κυρίως στα χέρια (ή στην τσέπη) του εκάστοτε υπουργού Εθνικής Άμυνας. Μπορεί για παράδειγμα να προτείνει και (συνήθως να) επιτύχει στο ανώτατο σχετικό  κυβερνητικό όργανο που είναι το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας, αποτελούμενο από τον Πρωθυπουργό και υπουργούς) ότι αντί για τα γερμανικά Λέοπαρντ πρέπει να παραγγείλουμε γαλλικά άρματα μάχης με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ή να επιμείνει στα γερμανικά με διάφορα «επιχειρήματα»: η Γερμανία μάς έχει ήδη προμηθεύσει κι άλλους εξοπλισμούς, το προσωπικό είναι ήδη εκπαιδευμένο να χειρίζεται τα δικά τους συστήματα, τα εγχειρίδια είναι σ’ αυτή την γλώσσα κ.λ.π.

Και τότε χάνεται η μπάλα; Όχι στις εταιρείες και τους μεσάζοντες. Εκείνοι έχουν φροντίσει να μοιραστεί χρήμα πολύ στο κυβερνών κόμμα, σε κάποιους υπουργούς και πολιτικούς, λίγους αξιωματικούς εν ενεργεία και αποστράτους (που όμως εργάζονται κανονικά ως υπάλληλοι στις αντιπροσωπείες και πληρώνονται γι’ αυτό, το παράνομο θα είναι εάν προσληφτούν πριν κλείσει πενταετία από την αποστρατεία τους ή εκμαυλίσουν πρώην συναδέλφους τους). Τη μπάλα τη χάνουμε εμείς, στο μυαλό μας και στην τσέπη μας, και κάποτε αποκαλύπτονται μερικά απ’ αυτά που ήδη ξέρουμε. Τον καθόλου μίζερο χορό μίζας πολλών μα πάρα πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Εξοπλισμοί πολυτελείας

Θυμόμαστε την σούπερ αγορά του C4I  (Σιφοράϊ ) για την ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων έναντι 280 εκατομμυρίων ευρώ. Θα κατηγορηθεί κάποιος σήμερα ως κακοπροαίρετος αν αρχίζει να υπολογίζει τις μίζες που κλείστηκαν με όσους προώθησαν την παραγγελία για λογαριασμό της Siemens και της SAIC;

Αλλά μήπως χρειαζόμαστε αεροπλάνα με μηχανισμούς αφέσεως πυρηνικών βομβών; Όχι. Κι όμως τα αγοράσαμε. Φιλοξενούμε άραγε ακόμα πυρηνικές βόμβες που βρίσκονταν εδώ και δεκαετίες αποθηκευμένες στην αεροπορική βάση του Αράξου; Μήπως αληθεύει πως το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αρνούνται επιμόνως να διαθέσουν δωρεάν στην Ελλάδα ειδικά μαχητικά F-16, που μπορούν να φέρουν φορτίο πυρηνικών βομβών και προτιμούν να μας τα πουλάνε; Τα αεροσκάφη αυτά τα ζήτησε ή όχι για πρώτη φορά από το ΝΑΤΟ πριν από κάμποσα χρόνια ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου με την αιτιολογία ότι είναι απολύτως απαραίτητα για τη μεταφορά φορτίου πυρηνικών βομβών, αφού η χώρα μας δεν διαθέτει τέτοιου τύπου μετά την οριστική απόσυρση (λόγω παλαιότητας) των F-104; Θ’ απαντήσει κανείς σ’ αυτές τις ερωτήσεις;

Τι συνέβη με τα ρώσικα αποβατικά μεταγωγικά πλοία Ζουμπρ (ZUBR); Θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια γι’ αυτήν την σκανδαλώδη, όπως χαρακτηρίσθηκε, προμήθεια, αληθεύει ή όχι πως αντιδρούσε έντονα το Πολεμικό Ναυτικό ενώ ο τότε ΥΕΘΑ επέμεινε αντικαθιστώντας τη μία επιτροπή μετά την άλλη μέχρι να υπογράψουν την αναγκαιότητα; Πρόκειται για ταχείας μεταφοράς, αερόστρωμνα που αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες με τη βοήθεια πανίσχυρων μηχανών. Μπορούν να φορτώσουν άρματα, πυροβόλα, πεζικό και να πλεύσουν μέχρι και το πιο μακρινό νησί μας που θα κινδυνεύει και θα μπορεί να δεχτεί αυτού του είδους τα αποβατικά. Αυτό ήταν το επιχείρημα των οπαδών της προμήθειάς τους (Τσοχατζόπουλος και η παρέα του). Είναι έτσι, χρησιμοποιήθηκαν, τα έβγαλαν τα λεφτά που μας κόστισαν (κοντά διακόσια εκατομμύρια Ευρώ;)

Ή ισχύει ότι αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ απίθανοι μηχανισμοί και αποφασισμένοι για όλα λωποδύτες και κλέφτες  βρέθηκαν ιδιοκτήτες και διαχειριστές εξοπλισμών και εγκαταστάσεων μέχρι και ομάδων πλοίων και ναυπηγείων που έσπευδαν να ξεπουλήσουν σε κορόιδα και εκμαυλισμένους παράγοντες τρίτων χωρών όπως η δική μας; Πέρα από τη διόλου ευκαταφρόνητη ντόπια μίζα που οπωσδήποτε χρησιμοποιήθηκε μήπως λαδώθηκαν και Ρώσοι στρατηγοί ή ιδιώτες ενώ ο Ακης και κάθε Άκης επένδυσε προφανώς σε επόμενες μπίζνες με αναλόγου χρησιμότητας πολεμικό υλικό που διέθετε σε τεράστιες ποσότητες η τέως Σοβιετική Ένωση και έβγαινε στη διεθνή ελεύθερη αγορά ανεξάντλητο και ανεξέλεγκτο;

Και εάν κάποτε η επιλογή των οπλικών συστημάτων συνδεόταν με την εθνική μας πολιτική -ο Καραμανλής προκειμένου να αποσπάσει από την Ολλανδία θετική ψήφο για την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα προτίμησε τις ολλανδικές φρεγάτες- ο αγώνας τα τελευταία χρόνια γίνεται για την …ψήφο της μίζας. Το πονηρό  χρήμα το μετρούσε η όχι ο διευθυντής (ΓΔΑΕΕ) υπό τον έλεγχο του υπουργού βεβαίως και διοχέτευε ή όχι και στο κυβερνών κόμμα; Αυτός καθόριζε πόσα και σε ποιον κατέληγαν οι μίζες ή όπως μαθαίνουμε από τις καταθέσεις/εξομολογήσεις Ευσταθίου και Κάντα μοιραζόταν στους εμπλεκόμενους, μεγάλους και τσικό, ιδιώτες, απόστρατους και κάποιους εν ενεργεία αξιωματικούς;  Δηλαδή όσους έπαιζαν κάποιο ρόλο στις διαδικασίες προδιαγραφών, καταλληλότητας, επιλογής συστήματος και παραλαβής.

Μεσάζοντες

Τελικά ποια είναι η νόμιμη και ποια η παράνομη προμήθεια/μίζα μέσα σ’ αυτή τη χλαπαταγή ενώ ακόμα δεν γνωρίζουμε όλους όσους τα πήραν, πού τα πήγαν και ποιους πλήρωσαν/λάδωσαν; 

Η προμήθεια για τους εξοπλισμούς καλύπτεται από κονδύλι του προϋπολογισμού, δηλαδή από την εργασία όλων μας. Η μίζα επομένως και η εξ αυτής  υπέρογκη υπερτιμολόγηση το ίδιο. Και οι μεσάζοντες, αυτοί που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «έμποροι όπλων» στην πραγματικότητα είναι νομότυποι εκπρόσωποι μεγάλων ξένων εταιρειών τις οποίες εκπροσωπούν στην ελληνική αγορά. Αυτοί είναι που μοιράζουν ή σε κάθε περίπτωση εισηγούνται στην προμηθεύτρια εταιρεία τη μίζα προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Αν δηλαδή ένα υλικό κοστίζει 100 ευρώ οι Έλληνες φορολογούμενοι το πληρώνουν 150. Έχουμε αγοράσει ίδια ακριβώς οπλικά συστήματα με άλλες χώρες σε πολλαπλάσια τιμή; Ή θα μας πουν πως ναι αλλά οι υπάρχουσες τεχνολογικές εξελίξεις ανέβασαν την τιμή; Είναι δυνατόν να πιστέψουμε κάτι τέτοιο;

Οι υπάλληλοι που δουλεύουν στα γραφεία των αντιπροσώπων οπλικών συστημάτων είναι και απόστρατοι αξιωματικοί και ξέρουν καλά από τις διαδικασίες εξοπλισμών, γιατί έχουν υπηρετήσει στις αντίστοιχες θέσεις ως εν ενεργεία.  Ο Κάντας ήταν αξιωματικός της Αεροπορίας και υπηρέτησε παρά τω υπουργώ εθνικής άμυνας ενώ  ο Ευσταθίου υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ναυτικού και ως απόστρατος πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους ντόπιους εκπροσώπους εταιρειών κατασκευής και πωλήσεων οπλικών συστημάτων. Για να μην επεκταθούμε στα ντόπια ναυπηγεία και   τις φοβερές διαπλοκές της HDW, τα υπέρογκα ποσά που έχουμε πληρώσει χωρίς αντίκρισμα, τις δυσθεώρητες μίζες που ακούγονται, και δυστυχώς τις επιπτώσεις στην εθνική μας άμυνα. Ή δεν υπάρχουν τέτοιες επιπτώσεις; Ποιος θα απαντήσει σ’ αυτά, τι πρέπει να περιμένουμε ακόμα;  Το παγόβουνο έχει κορυφή που φάνηκε με Τζοχατζόπουλο και σια, Καρατζαφέρη στο περίμενε (κάπου διάβασα και για Παπαντωνίου αλλά πολύ υποτονικά). Το υπό τη (λάσπη) θάλασσα όμως πότε θα το μάθουμε και υπάρχει περίπτωση να λιώσει στον παράδεισο που ζούμε;

Έχουν δικαίωμα οι απόστρατοι να εργάζονται στα συγκεκριμένα γραφεία αντιπροσωπειών αφού έχουν περάσει μερικά (πέντε;) χρόνια από την αποστρατεία τους, έτσι προβλέπει ο νόμος. Κι επειδή τώρα με τις αποκαλύψεις τούς παίρνει όλους η μπάλα, μήπως κάποιοι εξ αυτών που διασύρθηκαν με τις καταθέσεις και τα μνημόνια είναι νομότυποι; Που σημαίνει ότι τα ποσά που ακούγονται από 200 ή μέχρι και 500 χιλιάδες ευρώ για μερικούς απ’ αυτούς είναι απλά η νόμιμη αμοιβή τους. Αρκεί να καλύπτεται η πενταετία που είπαμε και να μην ανάγκασαν/ εκμαύλισαν συναδέλφους τους εν ενεργεία των «κατάλληλων» επιτροπών και διευθύνσεων των αντίστοιχων Όπλων. Αλλά εδώ υπεισέρχεται και το ηθικό ζήτημα σχετικά με την νομιμότητά τους. Η γνώση δηλαδή του αντικειμένου σε συνδυασμό με την …πιεστική επαφή που θα αναπτύξουν με τους εν ενεργεία αξιωματικούς που θα καταρτίσουν τις προδιαγραφές. Η άποψη επομένως πως δεν μας επιτρέπεται να «αυτοσχεδιάσουμε», να υποψιαστούμε τους αποστράτους που αναζητούν μια δεύτερη καριέρα στα γραφεία των αντιπροσώπων εμπόρων όπλων σηκώνει πολύ νερό..

Ο καλύτερος αντιπρόσωπος οπλικών συστημάτων αλλά και κάθε εταιρείας φερ’ ειπείν αμερικανικού ενδιαφέροντος δεν είναι παρά ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα ο οποίος κινείται επίσημα, άνετα και αδίστακτα στο εκάστοτε υπουργικό γραφείο Εθνικής Άμυνας και ό,που χρειάζεται. Είναι μέσα στα καθήκοντα των πρέσβεων να προωθούν εκτός των άλλων και τα προϊόντα πολεμικών εξοπλισμών που παράγει η χώρα τους. Έχει συμβεί και μάλιστα κάμποσες φορές Αμερικανός πρέσβης να διαβιβάζει επιστολή έντονης διαμαρτυρίας προς τον υπουργό… Επιστολή που καταχερίζει κάπως έτσι: Παραλείψατε την αμερικανική εταιρεία και παραγγείλατε στην (τάδε χώρα), ενέργεια που θεωρούμε απαράδεκτη, προσβλητική, θίγει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις…!

Αλλά πόσο απαραίτητοι είναι οι αντιπρόσωποι εταιρειών τέτοιων συστημάτων; Στην Κύπρο πληροφορούμαστε πως δεν υπάρχουν, είναι έτσι; Μήπως η ίδια η κυπριακή κυβέρνηση παραγγέλνει κατευθείαν στις εταιρείες και έτσι γλιτώνει ένα πολύ μεγάλο μέρος μίζας; Το θέμα μήπως περνά κατά νόμο από τη Βουλή και ο έλεγχος της αντιπολίτευσης εμποδίζει τα παρατράγουδα; Εδώ δηλαδή είμαστε πιο ξύπνοι και επιτρέπουμε με τις ισχύουσες διαδικασίες να αλωνίζουν και εκμαυλίζουν οποιονδήποτε βρεθεί άνετος και χαλαρός/αδύναμος να πει όχι; Ποιος τα πληρώνει αυτά τα τεράστια ποσά αν όχι ο λαός μας, όλοι εμείς οι εύπιστοι, οι πάντα προδομένοι; Αυτοί οι εκμαυλισμοί με τους εξοπλισμούς και όλη εκείνη η κατάσταση με τις φοροδιαφυγές, τη φοροκλοπή, τη διαφθορά κάθε είδους δεν είναι που μας ξενέρισαν στην τόσο ντροπιαστική θέση την πρώτη απ’ όλες τις χώρες με διεφθαρμένο κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό, με μισοδιαλυμένο και παράλυτο διοικητικό σύστημα, με τόσους ανέργους, τόση φτώχεια, τόσες αυτοκτονίες από απελπισία, μια καινούργια γενιά μεταναστών,  χαμένες ελπίδες…

Οffshore και η μηέρα της το Trust

Εδώ η μίζα, εκεί η μίζα αλλά που είναι το χρήμα; Τι να επιστρέψει ο Ακης αφού το κομπόδεμα είναι αθέατο χάρη στο εξωτικό και τόσο χρήσιμο και αναγκαίο στους απατεώνες, τους κλέφτες, στους εμπόρους ναρκωτικών, στους εμπόρους όπλων, εκτός βέβαια στους μεγάλους φοροφυγάδες αλλά και στους μεγαλοεπιχειρηματίες,  εργαλείο διεθνούς αποδοχής  που λέγεται οff shore;  Πώς περάσαμε από τα πάμπερς, τις σακούλες σκουπιδιών και τα σακβουαγιάζ σ’ αυτές τις προηγμένες «μορφές πάλης;»..

Άργησαν να καταλάβουν οι άρπαγες πώς γίνονται σωστά αυτές οι δουλειές. Οι αρμόδιοι δικηγόροι τους διαφώτισαν: φτιάξε παιδί μου μία off shore!  Με χίλια δολάρια κι ένα ευέλικτο Διοικητικό Συμβούλιο αποκτάς τη δική σου υπεράκτια σε χρόνο μηδέν βάζοντας εκεί από ένα ποδήλατο μέχρι μισό σπίτι, ένα πύργο, ένα λογαριασμό, ή ένα λίαρ τζετ, ένα κότερο…. Από πολύ ενωρίς οποιοδήποτε δικηγορικό γραφείο αρχικά του Πειραιά (λόγω των εφοπλιστών, αφού κάθε πλοίο απαιτεί και μία τέτοια ιδιοκτήτρια εταιρεία) και στη συνέχεια πάμπολλα ακόμα, διευκόλυναν τους ενδιαφερόμενους. Οι δικηγόροι είχαν ήδη έτοιμες τις φόρμες…

Και πρότειναν τους φορολογικούς παραδείσους: νήσοι Κέϊμαν, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Παναμάς, Λιβερία, Κύπρο, Λουξεμβούργο αλλά και Ελβετία…. Χώρες που κατέχουν σε απλησίαστα δικηγορικά γραφεία τα αποκαλούμενα Minute books με τα νομιμοποιητικά έγγραφα που κρύβουν τον τεράστιο πλούτο νόμιμων και παράνομων πολυεκατομμυριούχων των οποίων το όνομα δεν φαίνεται πουθενά (εάν και εφόσον ο αντίστοιχος ιδιοκτήτης σέβεται την ιδιότητά του και φροντίζει να προστατεύεται κρυμμένος πίσω από πρόθυμους καλοπληρωμένους δικηγόρους).

Μέλη του ΔΣ είναι από νομικοί των αδιαπέραστων δικηγορικών γραφείων μέχρι ο θυρωρός της πολυκατοικίας ή ο κηπουρός της βίλας, ή ο θείος με Αλτσχάϊμερ ή η κόρη, τους οποίους προφανώς εμπιστεύονται αλλά και με το αζημίωτο. Το χρήμα μπαίνει στην οff shore, κάθεται και περιμένει συνήθως …ελάχιστα, αντίθετα με τα λοιπά κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που αναπαύονται εξυπηρετούντα τους χρυσοκάνθαρους…

Ο αθέατος ιδιοκτήτης δίνει εντολή στο ΔΣ να μετακινήσει λεφτά σε διάφορα μέρη. Και φυσικά μπορεί να έχει όσες οff shore του είναι απαραίτητες (προσοχή εδώ, κάθε περιουσιακό στοιχεία πρέπει να κατέχεται και από διαφορετική οff shore, ώστε εάν παρ’ ελπίδα κινδυνέψει το ένα, να μην παρασύρει και τον πύργο, και το κότερο και τα υπόλοιπα στην κατάσχεση). Η επιχειρηματική δραστηριότητα με τα αντίστοιχα περιουσιακά στοιχεία  εμφανίζεται σε γραφική παράσταση (έχουν δημοσιευτεί τέτοιες στις ελληνικές εφημερίδες) ως ένα δέντρο όπου τα κλαδιά του είναι πάμπολλες οff shore (πχ εφημερίδων, πλοίων, τζόγου, δημόσιων έργων, ποδοσφαιρικών ομάδων, άλλων εταιρειών αποκαλούμενων Holdings κοκ) .

Στην κορυφή του δέντρου βρίσκεται κρυμμένο σε απλησίαστο/ πλήρως ασφαλές μέρος το Trust στις περιπτώσεις πολύ μεγάλων περιουσιών (στην Ελλάδα μας προβλέπεται με ειδική ονομασία το «Ίδρυμα» με φοροαπαλλαγές κλπ), το οποίο «υπηρετούν» τρεις, τέσσερις άνθρωποι της εμπιστοσύνη αλλά κινεί όλα τα νήματα, αποφασίζει και ελέγχει απόλυτα ο κυρίαρχος και  μόνος ιδιοκτήτης. Δεν είναι γνωστή περίπτωση όπου να άνοιξαν λογαριασμοί εταιρείας off shore με δικηγόρους μέλη στο ΔΣ, χωρίς να συνηγορήσουν οι ιδιοκτήτες τους.

Από την γκρίζα περίοδο του Κοσκωτά και μετά, αλλά και αυτό το διάστημα στις τρέχουσες περιπτώσεις με αποκαλύψεις περί των εξοπλιστικών μικροί και μεγάλοι, αναλόγως το πόστο τους, λαδώνονται πάντα μέσω off shore (στις περιπτώσεις σοβαρών ποσών) από τους αντιπροσώπους ή απ’ ευθείας από τις εταιρείες κατασκευών για να διευθετηθεί και «τρέξει γρήγορα» κάθε ζήτημα της προμήθειας.

Εκμαυλισμένο δεν θα πεις αυτόν που υπηρετεί στο γραφείο του αντιπροσώπου της Χα Ντε Βε (HDW) (αυτός είναι το όργανο του εκμαυλιστή, ήτοι του αντιπροσώπου και των μετόχων της εταιρείας … που είναι οι μεγαλοεκμαυλιστές) αλλά τον αξιωματικό στην διεύθυνση προδιαγραφών που δωροδοκείται για να παραποιήσει στοιχεία και να προβάλλει το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα. Μην ξεχνάμε ότι έμπορος είναι ο κατασκευαστής και όχι ο μεσάζων, ο Ευθυμίου για παράδειγμα ο οποίος δηλώνει την «νόμιμη» αμοιβή του στην Εφορία. «Ακούω ονόματα αλλά ποιος είναι σίγουρος; Όποιος κι αν τιμωρηθεί δεν υπάρχει περίπτωση το σύστημα να στραφεί εναντίον του. Γι’ αυτό οι αποκαλύψεις δεν με συγκινούν», έτσι δήλωσε.

Ακούστηκε αυτές τις ημέρες πως η ετήσια διαφθορά στην Ελλάδα, εκτιμάται γύρω στα 23 δισεκατομμύρια ευρώ! Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έφυγαν για το εξωτερικό εμβάσματα από 22 μέχρι 25 δισεκατομμύρια ευρώ εκ των οποίων τα 7 δις είναι εξακριβωμένα αδικαιολόγητα, δηλαδή «μαύρα», επομένως φοροδιέφυγαν, ή αποτελούν προϊόν φοροκλοπής, ή απάτης, ή μίζας, άγνωστα βέβαια πόσες από τις καταθέσεις στο εξωτερικό ανήκουν σε κλέφτες, σε απατεώνες, εμπόρους ναρκωτικών κλπ

Τι μπορεί να κάνει ένας πραγματικά έντιμος υπουργός Εθνικής Άμυνας με πλήρη συναίσθηση ευθύνης και καθήκοντος, κάτω από τη συγκεκριμένη νομοθεσία που επιβάλλει αυτές τις διαδικασίες;  Κάποιοι αναρωτιούνται πώς να ξέρει από εξοπλισμούς ένας πολιτικός ο οποίος μετακινείται συνεχώς από υπουργείο σε υπουργείο; Ας θυμηθούμε ότι την περίοδο των Ιμίων ο Κώστας Σημίτης ρωτούσε τι σημαίνει «κανόνες εμπλοκής»! Δικαιούται να μη γνωρίζει; Οι στρατιωτικοί έμειναν άναυδοι όταν το πληροφορήθηκαν.

Τελικά είναι θέμα κουλτούρας  ή ισχύοντος συστήματος το να μείνει κανείς ανεπηρέαστος από τον εύκολο πλουτισμό; Πώς μπορεί να λειτουργήσει η δημόσια διοίκηση έτσι ώστε το σταματήσει η διαφθορά; Ρωτήθηκε πρώην αριστερός και νυν επιχειρηματίας και απάντησε: «Όταν σφυρίζουν τα εκατομμύρια στο αυτί σου θα αντέξεις μια, δυο, δέκα φορές. Την ενδέκατη θα υποκύψεις. Γιατί αλλιώς σε πετάει το σύστημα έξω». Πώς να αντιμετωπίσεις τη διαφθορά μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα; Πώς μπορεί να προστατευτεί και να προστατεύσει ένας υπουργός Εθνικής Άμυνας κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες;

Είναι πια βέβαιο ότι δεν υπήρξε προμήθεια κύριου εξοπλιστικού προγράμματος χωρίς πάρτι μίζας. Ο γράφων θυμάμαι τον Δροσογιάννη να ζει τα τελευταία χρόνια του σχεδόν φτωχός, τον Γιώτα να παραιτείται από ΥΦΕΘΑ, τον Κουρή να οργίζεται και μόνο όταν ρωτήθηκε σχετικά.

Και τα χρόνια περνούν και η συντηρούμενη εξ ανατολών εσαεί απειλή οδηγεί/υποχρεώνει σ’ αυτούς τους υπέρογκους εξοπλισμούς. Όπως και την Τουρκία. Γιατί κάποιοι μεγάλοι έχουν συμφέρον να μας παίζουν και τους δυο, να κρατεί καλά η ένταση στις ελληνοτουρκικές διαφορές και κάποιοι ντόπιοι να επωφελούνται .
Κι ενώ αγοράζουμε συνεχώς πληρώνοντας αδρά κόστος και μίζες δισεκατομμυρίων, δεν τολμούν οι κυβερνήτες μας να επισημοποιήσουν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, όπως έκανε η μικρή Κύπρος, δεν τολμούν να επεκτείνουν στα 12 ναυτικά μίλια τα χωρικά μας ύδατα όπως προβλέπει ως δικαίωμα το ναυτικό δίκαιο, και να ξεμπλέκει έτσι το θέμα του Αιγαίου.

Το κυνήγι των εξοπλισμών και μοιραία της μίζας συμφέρει όσους ελέγχουν τις δυο χώρες, Αμερικανούς, Γερμανούς, Γάλλους, Άγγλους, Ρώσους. Για να πουλούν, να θησαυρίζουν πολεμικές βιομηχανίες, αντιπρόσωποι, κυβερνώντα κόμματα, μεσάζοντες. Την μια μέρα η Μέρκελ αποκαλούσε τους Έλληνες απαράδεκτους και τρομοκρατούσε, και την επομένη έβρισκε ότι η χώρα πάει καλά. Επειδή το βράδυ έκλεισε μια παραγγελία οπλικών συστημάτων, ίσως ήταν τα Λέοπαρντ.
Συντηρούμε άραγε ακόμα το  Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης (ΕΜΠΑΕ) των 25 δις τα τελευταία χρόνια μέσα στην κρίση; Δεν υπάρχει τρόπος να τα βρούμε με τους Τούρκους χωρίς να πληγούν εθνικά συμφέροντα; Υπάρχει αλλά οι κυβερνήσεις που περιλαμβάνουν και εκμαυλισμένα πρόσωπα, ξεκάθαρα, δεν  υπηρετούν πρώτα και κύρια εθνικά συμφέροντα. Εδώ θέλουν να μετατρέψουν το στρατό 100% σε επαγγελματικό. Για να στέλνουν μισθοφόρους σε αποστολές. Που; Στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Αφρική.

Τι κέρδισε η χώρα μας πληρώνοντας τεράστια ποσά για να στηρίξει τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και κολαούζων ομοτράπεζων σ’ αυτά τα σφαγεία; Γιατί οι πρόθυμοι πολεμοκάπηλοι που συμμετείχαν στους απαράδεκτους πολέμους, κέρδισαν; Θα μάθουμε κάποτε και για τους δικούς μας, αλλιώτικα δεν εξηγείται αυτή η εμμονή να κλοτσάμε ως χώρα τοίχους με καρφιά.

Καταλήστεψαν τον πλούτο των διαλυμένων χωρών, πήραν τις παραγγελίες για προγράμματα ανάπτυξης, συμμετείχαν στη διαχείριση των πηγών πετρελαίου, ξεζούμισαν ό,τι μπορούσαν. Εμείς ως λαός τι αποκομίσαμε; Μόνο δώσαμε και πάνω απόλα συμπράξαμε στο ρήμαγμα χωρών και λαών και μάλιστα φιλικών μας!

Οι στρατιωτικοί μας στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πατριώτες, αγαπούν τον τόπο τους, είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους, ανεξάρτητα από πολιτικοκομματικές τοποθετήσεις, ανεξάρτητα ακόμα και αν μερικοί, ελάχιστοι παρασύρονται από τη φασιστική Χρυσή Αυγή, δεν μπορώ όμως να μη στιγματίσω την απαξίωση των τελευταίων ειδικά χρόνων, το ρήμαγμα των αποδοχών τους… και μ’ όλα αυτά ξεχωρίζουν το καθήκον τους από την κάθε είδους προσβολή, όσο για τους ελάχιστους εκμαυλισμένους, δεν ισχύει η παροιμία εδώ πως και με λίγη κοπριά βρομίζει η πίτα.